Tasmanië en 2 weken vakantie ;)

Ben ik weer! En ik heb weer genoeg te vertellen,maar zal er dit keer geen boekwerk van maken!

Ik was geëindigd dat ik zal te wachten om te boarden naar Tasmanië. Maar 3 weken later ben ik ook al weer 5 vluchten verder en typ ik deze blog vanaf het vliegveld van Jakarta.

Maar laten we beginnen bij Tasmanië. Ik kwam aan op Hobart en de temperatuur was meteen een beetje lager dan het vasteland, maar nog niet onaardig. Met de shuttle naar het hostel gebracht, genaamd the Pickled Frog. Het hostel was van buiten groen en de hal waar mij kamer zat was in het thema van Alice in Wonderland. Maar gelukkig hoefde ik geen drankje te drinken om de deur door te kunnen. Het hostel was knus en voelde heel persoonlijk aan. En omdat me teen nog behoorlijk zeer deed met schoenen aan ben ik die dag lekker bij de openhaard gaan zitten met een goed boek erbij.

De volgende dag ging ik op aanraden van een heleboel mensen naar MONA, museum of old and new art. Dat museum strijkt met de eer van beste moderne museum wereldwijd en ik kan je vertellen dat het een hele ervaring is. Ik ben geen moderne kunst type en zag de schoonheid er niet in. Maar wel vond ik het ontstaan van MONA een tof verhaal. Het is namelijk opgericht door meneer David Walsh. Een bijzondere man van in de 60 die al zijn geld heeft verdiend met gokken. Om daar geen belasting over te moeten betalen ging hij kunst kopen. Maar de belastingsdienst had meneer wel door en zei daar wat van. Maar meneer Walsh zei: Nee hoor ik bouw een museum, let maar op. En na wat welles en nietes heeft hij MONA gebouwd. Met op het terrein ook nog een tennisbaan, reuze trampoline, wijngaard en bierbrouwerij. En sinds dien is het de 2 na grootste privécollectie die vertoond wordt. Ik heb er toch 2,5 uur in rondgewandeld en viel van de ene verbazing in de andere. Sommige dingen waren ronduit goor en andere vond ik zelf geen kunst, maar wie ben ik. De rest van de dag moesten mij hersenen weer bijkomen en heb ik in het hostel bij de openhaard gezeten. Want de dag erna begon een nieuwe tour.

7 uur werden we opgehaald door onze tourguide Demi, die ons de komende 5 dagen een rondje Tassie zou laten zien. Vertrokken uit Hobart gingen we naar de Horseshoe Falls en vervolgens de Russels Falls. Meteen was ik al onder de indruk van de natuur en dat is ook zo gebleven de hele trip door. Na de watervallen hadden we lunch bij Lake Cathie, waar we uitzicht hadden op Mount Franklin, waar sneeuw op lag. Vervolgens doorgereden naar Franklin River, waar we konden drinken van de schoonste rivier van Australië. Het water was mega koud, maar wel lekker. Moesten we zelf half in de rivier staan om onze fles te vullen, maar gelukkig bleef iedereen droog. Daarna zijn we naar Central Plateau geweest voor een mooie look-out en sloten we de dag af met een goede hike naar Nelsons falls. Daarna gingen we naar een hostel, wat alleen voor onze groep was in Strahan. En mijn beste maatje Sam en ik gingen achter even bij de rivier kijken en toen zagen we spontaan een wilde Platypus. Hoe cool! De rest van de avond hebben we met een groepje van 5 spelletjes gespeeld, als raadt wie je bent en jenga (bij gebrek aan een kaartspel). Maar we hebben flink gelachen.

Dag 2 konden we een beetje uitslapen en ons klaarmaken voor een 3 uur durende hike naar Mount Zuma waterfalls. Die hike was heel mooi, maar vooral heel nat. Na 20 minuten was iedereen tot op het bot nat en verkleumd, dus stevig doorwandelen om warm te blijven. Maar het eindpunt was zeker de moeite waard. Er hing nog een suspension bridge waar ik enthousiast op en neer sprong, maar sommige vonden het maar eng. Daarna hebben we in een verlaten mijnstadje lunch gehaald en doorgereden naar de Henty Sanddunes, ook mooi. Maar de zandduinen van Kangaroo Island waren mooier. Nog even door naar Ocean beach met de schoonste lucht ter wereld. Maar het goot dus ik heb alleen even het raampje in de bus opengedaan, ingeademd en gauw weer dat raampje dicht. Terug naar het hostel, douchen en opwarmen. En inmiddels hadden we een kaartspel gekocht en hebben we met z'n 5-en weer de hele avond zitten kaarten en lachen. Mijn favoriet: Irish Snap!

Dag 3 waren we vroeg op om naar Cradle mountain te gaan. Daar een hike om het meer gelopen terwijl het sneeuwde. Heel mooi om te zien, maar Cradle mountain zelf was constant verborgen onder de laaghangende wolken. Dus echt gezien heb ik de berg niet. Na Cradle mountains gingen we nog even wombats in het wild spotten en dat lukte binnen 5 minuten. Die beesten zien er zo schattig en fluffy uit, maar schijnen not best gevaarlijk te zijn en meer dan 60 km/h te rennen. Vervolgens zijn we naar Sheffield gegaan voor een fudgeproeverij en warme chocolademelk. Daarna brak het zonnetje een beetje door en zijn we door de straten gaan struinen. Sheffield had namelijk ooit bedacht om wat toeristischer te worden en heeft alle belangrijke gebouwen beschildert. Dat resulteert in hele mooie wallart! Na Sheffield zijn we doorgereden naar Launceston, waar het hostel net zo koud was van binnen als buiten (2 graden) en het stadje zelf stelde ook niet veel voor. Dus hebben we weer een avondje zitten kaarten!

Dag 4 begon met zon en die bleef ook! We hadden een super mooie wandeling door Cataract Gorge en reden vanaf daar door naar Shelley point beach. Dat is heilige grond voor aboriginals, maar In de tijd van de white settlement hebben ze alle aboriginals in Tasmanië uitgemoord en is er dus niks meer van die cultuur over. Hele zwarte bladzijde in het bestaan van Tassie. Na Shelley point beach zijn we doorgereden naar visserdorpje St. Helens, waar we als lunch een captains baskets hebben genomen. Coquilles, Garnalen, Calamari en Blue Trevallian… ik heb mijn vingers erbij opgegeten. Daarna 2,5 uur in de zon zitten genieten in de Bays of Fire - the Cosy Corner. Daarna doorgereden naar Bicheno. Daar werden we verdeeld over 2 hostels. De tourguide en ons kaartclubje in het ene hostel en de rest in de andere. Dat was wel heel leuk! 's avonds zijn we nog op pinguïn tour geweest en hebben we 14 blue pinguïns gespot. die zijn maximaal 40 cm hoog en te schattig.

De laatste dag van de tour begonnen we bij Bicheno Blowhole. De enige trekpleister van Bicheno in principe. Maar daarna snel door naar Whineglass bay. Die baai heette zo omdat het ten eerste de vorm heeft van een wijnglas en ten tweede omdat de walvisvaarder de walvissen in die baai dreven en ze daar doodde. Dan kleurde de baai helemaal rood en dat deed denken aan rode wijn. De hike omhoog was stijl en pittig. Maar de look-out was het zeker waard. Daarna via de andere kant naar beneden naar het strand. Dat was prachtig maar het zand en water waren erg koud. Vervolgens via dezelfde weg terug. Ook terug naar de look-out was een stevige klim, maar bergje af naar de bus was een makkie. Daarna op de weg terug naar Hobart gestopt bij Bonorong Sanctuary, waar we de tasmaanse duivels in volle glorie konden bewonderen, net als wombats, echidna's en koala's. Achterin hadden ze nog een kangaroo familie zitten van 150 stuks en die mochten we voeren. Sommige waren wel groter dan ik, dus dat vond ik dan niet zo cool. Maar de kleintjes of de mama's met joeys blijven wel schattig! Terug in de Pickled Frog hebben we met de leuke mensen van de tour nog Card against Humanity gespeeld, hilarisch en zeker een goede afsluiter van de tour.

De volgende dag terug naar Sydney, maar op de airport bleek mij vlucht 1,5 uur vertraagd. Niks aan te doen en die tijd kwam goed uit. Want…….IK HEB EEN BAAN! Dus ik kon even bellen met de familie waar ik 5 weken daarvoor een sollicitatiegesprek had. Ze wilde mij alsnog hebben en we hebben even snel de details besproken. En maandag 12 september kan ik beginnen. Terug in Sydney was het even inchecken, uiteten en slapen.

De volgende dag heb ik gewassen en ging ik naar Caroline om wat spullen te brengen en mijn tas om te pakken. Want ik had een verrassing gepland en dat hield in: Ik ga even op vakantie naar Nederland en iedereen verrassen die ik in die 2 weken kan zien! Hihi, vol spanning het vliegveld op richting Dubai en vervolgens Nederland. Maar helaas ik begon al met wat vertraging. But no worries. Tijd zat in Dubai. In Dubai kwam ik 7.30 de volgende dag aan en de temperatuur was al 42 graden…pfffff. Omdat ik een lange overstap had, kreeg ik er een hoteltransfer bij en kon ik lekker even liggen op en bed, ontbijten, douchen en ook nog lunchen voor ik weer terug moest naar het vliegveld. Daar bleek mijn volgende vlucht ook weer 2 uur vertraagd, maarjah de vlucht was verder prima! Op het vliegveld kwamen Jillis en Irene mij ophalen en daar zou ik blijven slapen.

De echte verrassing begon de volgende ochtend. Ik zou mijn moeder gaan verrassen. Nou..dat is gelukt hoor. Die liet niet meer los en bleef maar staren of ik het nou echt was. En ik had alleen maar een stomme grijns op mijn gezicht, die ging er ook niet meer af. Daarna het zelfde met Ryan op het terras in de Briel en 's avonds Kirsten ook nog verrast. Ik besloot die avond dat dat de leukste dag uit mijn leven is, want ik werd zo blij dat de mensen ook weer blij zijn om mij te zien!

De volgende dag was Bruisend Brielle waar ik ook weer genoeg mensen tegen ben gekomen en het is heerlijk om met iedereen even bij te kletsen. Zeker bij de hoofdwacht met het Feestteam was gezellig en ik heb nog bitterballen op ook! Zondag was weer een dag vol met mensen verrassen, beginnend bij Mitch en zijn vader, die beide haast een rolberoerte kregen, daarna naar zijn opa&oma! En wat was het fijn om hun ook weer even te zien en te knuffelen. En 's avonds nog naar Willem zijn verjaardag om hem te verrassen en Coen, die daar ook was, ook! Leuk, leuk, leuk!

Maandag een dag met mijn broertje opstap en Dennis leren kennen, Dinsdag naar het strand en 's avondsw kwam Mitch eten (stampot andijvie). Woensdag naar Janny&Piet en daarna naar Scheveningen met Muttie. Onwijs de toerist uitgehangen op de pier en bij strandtent peukie van de zon genoten en gegeten, tot we naar de musical gingen. Beauty and the Beast, wat een leuke musical. Met super actuele grapjes, een mooie decor en top acteurs. Donderdag met pap en mam opstap en daarna bij de Boeddhaboom en Sam kijken! Vrijdag bij Murv zijn nieuwe huis gaan kijken, langs Mieke en 's avonds erwtensoep. En daarna met Kirsten nog naar de outdoor XL wat ook lachen, gieren, brullen was.

Zaterdag werd weer een top dag met verrassingen. Eerst mijn familie maar eens verrassen op mijn oompie's verjaardag! En dat lukte goed. Heel fijn om bijna iedereen die dag te kunnen zien en jeetje wat groeien al mijn kleine neefjes en nichtjes snel in zo'n jaar! Daarna weer door naar Coen zijn nieuwe huisje, waar de Sinterklaas BBQ was. Daar nog Mark, Roy, Marco en Rock kunnen verrassen en er daarna een ouderwets gezellig avondje van gemaakt. Zondag was de hele dag gezellig met Nicole, die ik ook het mooie Brielle kon laten zien! Nicole bleef gezellig logeren en ging maandag weer naar huis. Daarna had ik met Celvin en Erika afgesproken en ben ik bij hun blijven slapen.

Dinsdag was ook weer een leuke dag! Toen ben ik naar Nijmegen gegaan en had met Julie (die ik uit Sydney ken) afgesproken. Na eventjes terrassen, gingen we Eva (ook van Sydney) verrassen. Die snapte er niks van, maar was ook goed verrast. En het was weer net zo gezellig als in Sydney! En woensdag ben ik eindelijk weer eens geknipt door de beste kapster: Muttie!! Daarna naar Rotterdam voor de laatste inkopen, bij Mitch zijn werk langs en 's avonds lekker bij Bird eten met Frieda. 's Avonds nog even op de bank met mam en pap en toen waren de 2 weken al weer op. Meer mensen kon ik niet in die 2 weken plannen ook al zou ik dat hebben gewild. Maar iedereen die ik heb gezien geeft mij weer zoveel energie om er weer een jaar tegen aan te gaan! En daar heb ik zoveel zin in!

Gister hebben muttie, papa en Ryan mij weer naar Schiphol gebracht en na heel wat knuffels en selfies ben ik weer op het vliegtuig gestapt. Ditmaal een andere route. Van Schiphol naar Jakarta, daar 12 uur wachten en straks door naar Sydney.

Misschien is het toch weer een lang verhaal geworden, maar ik kan ook gewoon niet beknopt vertellen, hahaha. Ik spreek jullie weer bij de volgende update!

xxx

Alice Springs, Uluru, Darwin, Cairns, Airlie Beach en terug naar Sydney

De tijd vliegt als het gezellig is! En helaas zijn de dames gisterochtend vroeg naar het vliegveld vertrokken. Maar wat een gave tijd hebben wij gehad! De laaste blog eindigde dat we in Alice springs waren aangekomen, nu 3 weken verder heb ik genoeg te vertellen.

De dag na dat we in Alice Springs waren aangekomen werden we om 6 uur opgehaald om te beginnen aan de rocktour. Ryan was de naam van onze tourguide en het was zijn laatste tour na 10 jaar, dus hij ging er een feestje van maken! We hadden een prima busje, een leuk niet te groot clubje en konden vertrekken. Het is nog best een eindje rijden naar Ayers Rock Resort, waar we zouden gaan kamperen, dus heb ik nog best eventjes geslapen. De eerste stop was bij een servo met een look-out naar Mount Connor. Ik had de berg al iets eerder gespot en dacht dat het Uluru was, wat bleek...de bijnaam van de berg is Fake Uluru. Tsja foutje moet kunnen! Daarna verder gereden naar de campsite, maar niet met nog een kleine stop om hout te sprokkelen voor het kampvuur. Dat was briljant en hilarisch! We stopte bij een stukje met dode bomen die we mochten omtrekken en afbreken. Met super veel enthousiasme gingen kirsten en ik er tegenaan. We hebben gehuild van het lachen en al helemaal toen ik ineens op de grond lag omdat de tak waar ik aanhing meegaf! Iedereen had ons horen giebelen, maar we hadden we de stevigste takken. Moesten natuurlijk geen whoosh-hout meenemen, want dat is whoosh en weg. Dat moeten we niet hebben natuurlijk. Op de camping aangekomen hebben we geluncht en het hout neergelegd, om vervolgens naar Uluru cultureel centrum te gaan. Daar konden alle verhalen van rond de rock lezen en nog wat meer over de cultuur te weten komen. Vervolgens reden we naar de Uluru toe en hadden we wat vrije tijd om te wandelen. Er is ook een mogelijkheid om er op te klimmen, maar de aboriginals vragen dat uit respect niet te doen. Dus dat verzoek hebben wij gerespecteerd en hebben de basewalk gedaan. Een rondje rond de rots en hij is mooi hoor. Veel meer verschil in de lagen dan in had gedacht, wat zorgt voor prachtige tinten rood. We hebben wel de rots even aangetikt om spiritualiteit mee te krijgen. Het was een mooie wandeling! Na de wandeling reden we een stukje van de Uluru af om de sunset te gaan bekijken, met bubbels. De zon die steeds verder zakt zorgt er voor dat de steen steeds een andere kleur krijgt. En stiekem is het nog wel het mooist als de zon weg is en de lucht een waanzinnig mooie kleur heeft. Dat zijn wel momentjes die op een foto nooit zo mooi overkomen als in het echt! Nadat de zon onder was gingen we terug naar het kamp, kampvuur aan, wraps als diner, mashmallows als toetje en de swags pakken om in de slapen. Een swag is een soort tent-slaapzak met een matrasje erin, waar je dan met je slaapzak weer in gaat liggen. Dus je slaapt letterlijk onder de sterren in een platte 'tent'. Het was wel fris s nachts, maar daar kan je je op kleden. Het mooiste aan het slapen in de swag was, dat je letterlijk slaapt onder een sterrenhemel. Met geen lichtje in de buurt is de hemel vol met miljoenen, triljoenen sterren. We konden ook nog Mars en Jupiter zien en we hebben ook nog heel wat vallende sterren gezien. Ik kan je nu al vertellen dat die de mooiste overnachting uit mijn leven is geweest en mijn hoogste hoogtepuntje in Australië.

Dag twee van de tour was weer vroeg uit de veren, want we gingen naar de zonsopgang kijken bij de Uluru&Kata Tjuta. De zon kwam tussen die 2 in op en gaf weer prachtig uitzicht! Daarna naar de Kata Tjuta gereden en daar een mooie hike door het hele gebied gemaakt. Ik persoonlijk vind Kata Tjuta veel mooier dan Uluru. En wat wel ons geluk was is dat het niet zo lang hiervoor ook goed had geregent (meer dan normaal in een jaar valt), dus alles was ook mooi groen. Na de wandeling gingen we terug naar de camping voor een lunch. We kregen kamelenburgers en die zijn lekker hoor! Na een lekkere lunch weer de bus in om naar de volgende camping te rijden, vlak bij de kings canyon. Daar op de camping aangekomen (met wederom een leuke stop om hout te sprokkelen, en de hele bus was ineens een stuk enthousiaster dan gister) hadden we een beetje vrije tijd. Dus zijn we tank hill opgelopen met een leuk groepje om de zonsondergang te bekijken. Uiteindelijk hadden we die wel net gemist omdat we teveel zaten te kletsen, maar hij was vast heel mooi. Terug naar het kampvuur waar Ryan een super uitgebreid en heerlijk diner stond te maken. Aardappelen op het vuur voor de puree, een dempah (brood) in een gietijzeren pan bedekt met kolen en een kangaroo staart ook in de kolen om gaar te worden. Daarbij nog salades en vlees van de bbq. Het was heerlijk. Ook de kangaroostraart geprobeerd, maar dat stinkt niet normaal. En ook de smaak is niet zo heel lekker. Hoewel het als delicatesse wordt gezien, zal ik het niet nog eens eten. Na het eten nog marshmallows bij het vuur en hebben we flauwe geintjes zitten uitwisselen. De leukste van ryan is toch wel: why is the tomato blushing? (Volgende blog de uitkomst ;)). Daarna de swags weer in, sterren kijken en ow wist je ook dat we de milky way konden zien. Het blijft prachtig. En weer heerlijk geslapen, want ik was nog beter op de kou gekleed dan de nacht ervoor!

Ook dag 3 was vroeg op en naar de Kings Canyon. We gingen een hike doen door de hele canyon en het begin is Hart Attack Hill, nou ik kan je wel vertellen dat mijn conditie niet heel goed is. Want die berg opkomen was best heftig zal maar zeggen. Ik kreeg het er flink warm van, maar het uitzicht bovenop was het dan wel weer waard. Net als de rest van de wandeling. In de Canyon was het ook weer flink groen en dat stak mooi af bij alle rotsen. Dicht bij de randjes komen mag niet meer, omdat er selfie-makende-mensen zijn uitgegleden en dat niet meer navertellen. Maar de cliff inkijken kon ook vanaf een afstandje. Na de canyon gingen we terug naar de camping voor de lunch (left-overs en bacon&eggs) om vervolgens naar de kamelenfarm te gaan. Onderweg stopte we nog bij een roadhouse voor een toiletbreak en daar was een vrouw die een joey (baby kangaroo) had en die naar de opvang gebrengen, want mama kangaroo was dood geschoten. En we mochten de joey allemaal even van haar vast houden. Hoe schattig is zo'n klein zacht kangarootje :) Hier zou je wel de oneliner van despicle me kunnen uitroepen! Maar na de break gingen we dus weer verder naar de kamelenfarm. Daar kregen we een gratis ritje en of ik dat nou leuk vond ben ik nog niet uit. Het was letterlijk een rondje van 200 m en irene en ik mochten samen op Maki. En Maki had er niet zo zin in en deed een beetje wat hij wil. En dan zit er ook nog een koord door zijn neus om hem te leiden, waar degene die naast ons meewandelde/rende nog best aan trok. Ik vind dat dan weer zielig. En het zitten op zo'n kameel (eigelijk dromedaris, van het heeft maar 1 bult, maar hier hebben ze geen onderscheid tussen die twee) is helemaal niet comfortabel. Het was in ieder geval een interessante ervaring! Na de farm gingen we terug naar Alice Springs, daar hebben we bij de tapasbar gegeten. Maar we gingen vroeg naar bed, want 5 uur gingen we de bus weer in richting Darwin.

Het was dus erg vroeg dat we werden opgehaald door Mel, die ons binnen 2 dagen van Alice Springs naar Darwin zou rijden, dat is 1500 km. Het is dus vooral rijden, met een paar stops tussendoor. De eerste benzinestop was bij Wycliffe Well. En omdat die dorpjes niet veel meer hebben dan een roadhouse met campsite maken ze vaak iets om het wat touristischer te maken. In dit geval was Wycliffe Well het UFO centre van Australië. Dus de toiletten waren voor femaliens en maliens en je kon met een alien op de foto of met je hoofd door zo'n uitgesneden rondje op een bord wat dan beschilderd is. Wij drieen hebben het naar onze zin gehad bij de wc's voor de femaliens. De volgende stop was in Tennant Creek, maar de meerderheid aboriginal is. Daar konden we wat halen voor de lunch en opweg naar de supermarkt weg ik zomaar op me arm geslagen door een passerende aboriginal in een scootmobiel. Dus ik was een rode handafdruk rijker bij vertrek uit Tennant Creek. Heel vreemd, maar veel aboriginals hebben een drinkprobleem, dus wie weet was deze man met losse handjes ook wel dronken. Weer in de bus ging de muziek met foute meezingers aan en dan schiet de reis wel weer een beetje op. De laatste stop van de dag was Daily Waters Pub, wat ook meteen ons restaurant en hostel was. Het is een pub die van boven tot onder volhangt met souveniertjes die bezoekers hebben achtergelaten. Van petjes tot verlopen legimiaties en van vreemde valuta tot ondergoed bedekt elke vierkante milimeter van de kroeg. Bij gebrek aan een geuzenvlag hebben wij geen souveniertje achterelaten. 'S avonds was er tijdens het eten ook nog live muziek wat allemaal country achtig was. Met de tourgroep hebben we nog van de grijze nomaden de nutbush leren dansen en hebben we lekker zitten borrelen. Tot half 9 en toen waren we versleten en moe.

En de volgende ochtend zaten we wederom om 5 uur in de bus. Voor de resterende 550 km. Dag 1 hadden we namelijk 950 km gereden! Om 7 uur kwamen we aan bij de termaal baden, waar we onze ochtend plonsje hebben genomen. Het water was 30 graden en dat is heerlijk wakker worden. Alleen het water uitgaan valt dan wel weer even tegen. Tijdens het zwemmen kwamen ook nog een paar wallibies goedemorgen zeggen! Nadat we wakker waren gingen we de bus weer in naar de Edith Falls. Daar konden we weer zwemmen in de plas met een klein watervalletje. En met overaf waarschuwingsborden voor crocs (ook al zitten die daar niet het zou zomaar kunnen van wel) is zo'n zwempje naar de waterval en terug wel eventjes spannend. Maar ik heb nog steeds al me ledenmaten. Na in de zon weer opgedroogd te zijn ging onze tocht verder naar Darwin met onze laatste tussenstop in Katherine voor lunch. In Darwin aangekomen checkte we in bij het hostel en gingen we naar Monsoons voor een fishbowl cocktail en wat eten. Wederom om half 9 moe en naar bed. Maar nog wel even de beste zangers van teruggekeken!

Zondag waren was ik ook weer vroeg wakker, want je zit zo'n beetje in dat tourritme. Maar gelukkig was ook harry potter uitgekomen dus ik had wel wat te lezen tot de rest ready to go was. We zijn rondje door Darwin gaan lopen, eerst door de Botanical Garden en vervolgens door Bicentenial Park. Daarna even door de winkelstraat en even op een terasje gezeten. Het weer in Darwin in nooit onder de 30 graden, dus alles gaat ook op zijn gemakje. En binnen 2 stappen zaten ook wij in dat ritme. Einde van de middag hadden we met een paar van de laatste tour afgesproken en zijn we naar mindil beach gelopen voor de markt en de zonsondergang. Dat was een erg leuk marktje met vooral veel streetfood, dus we hebben van verschillende tentjes wat geproefd en dat was allemaal lekker.

Maandag was onze rustdag en hebben we maar eens gewassen. Daarna zijn we naar de lagoon gegaan en hebben we daar gerelaxt. Halverwege dag was helaas harry potter al weer uit, maar ik had nog meer e-books. 'S avonds wilde we naar de deckchair cinema, dus hadden we tapasjes gehaald bij de supermarkt om mee te nemen. Voor de cinema weer een zonsondergang bekeken en toen de cinema ingelopen. In een knusse openlucht bios met van de echte ouderwetse strandligstoelen. We was ook nog een terrasje waar je kon eten en er hingen overal van die gekleurde lichtjes. Met onze kussentjes in de rug en tapas op schoot begon de film Pawno. Het is een soort filmhuis film uit Australië en was soms vreemd en soms heel grappig. Tijdens de film liepen er overal possums te zoeken naar eten. En ze waren zeker niet schuw want Irene moest ze letterlijk van de stoel naast zich afslaan, want ze vonden onze kaas wel interessant!

Dinsdag hebben we de olietunnels van WWII nog bezocht en over de pier gelopen voor we op een terrasje neerplofte. Met een drankje en een spelletje yatzee hebben we ons goed vermaakt en gingen we ons daarna klaarmaken voor ons luxe diner wat die avond gepland stond bij Pee Wee's at the Point. Ik had een dinervoucher gekregen van de familie van de boederij en we hadden online gekeken naar de kaart en konden er uit opmaken dat een spijkerbroek en shirtje niet de dresscode was. Dus allemaal een jurkje uit onze backpack, haren doen, make-upje op en de taxi in naar het restaurant. Binnen zag het er allemaal heel leeg uit en het restaunt was allemaal buiten (dat kan want het is nu dry-season). We werden verwelkomt met een amuse van baramundi ceviche en de wijnkaart. Bij het kiezen van de wijn werd ook gevraagd wie hem wilde proeven en aan Kirsten de eer. Ik heb overigens een virgin mojito besteld, want ik houd helemaal niet van wijn. Vooraf namen we een tasting playe voor 3 personen met een tour door de chefs entree's. We kregen duckpate met toast, seared scallops met een lekker sausje, smoked salmon and beetroot en coconut crocodile. Echt allemaal super lekker. Als hoofdgerecht hadden we allemaal wat ander en ik had gekozen voor de sweet potato gnocchi met carrot puree and sauted mushrooms en nog wat groentjes. Je zou bijna je bord aflikken zo lekker, maar dat kan dan weer niet. En dan als toetje had ik gekozen voor de 'chocolate slut', met heel veel chocolade:pudding, merinque, macaroon, mouse & witte chocolade ijs met frambozen ijs en ook nog frambozen gel en pistache kruimels. Echt heerlijk. Dit was een top diner en een top avond!

De volgende ochtend moesten we om 6.30 klaarstaan voor de Kakadu tour en raad eens hoelaat wij wakker werden...6.27. Maar binnen 8 minuten stonden we aangekleed, tandengepoetst, uitgecheckt voor de deur klaar. Thank god dat we onze tassen de avond ervoor al helemaal klaar hadden staan. En uiteindelijk werden we om 6.45 opgehaald. Maar eenmaal in de bus kon de tour beginnen. Adam was onze tourguide en Amber was tourguide in opleiding. De bus zat helemaal vol, dus moest er 1 voorin bij de gidsen komen zitten en dat was ik (vrijwillig hoor). Het beste uitzicht van de bus, maar helaas geen goed werkende koeling voorin, dus het was wel heel erg warm. Enfin we waren vertrokken en de eerste stop was Corroboree billabong voor een cruise over de zoetwater rivier. Tijdens de cruise hebben we in totaal 9 salties (saltwater crocodile) gespot, de gevaarlijke krokodil. Freshies (freshwater crocodile) zijn daarentegen niet echt gevaarlijk, behalve als je ze zou bedreigen. Leuk feitje is toch wel dat salties veel water in freshwater zitten, maar ze heten saltwater crocs omdat ze als enige soort wel in zoutwater kunnen overleven.De krokodillen die we hebben gezien waren best grote beesten. En we zagen ze zowel op de kant opwarmen als in het water zwemmen. Hele indrukwekkende beesten om te zien. Na de cruise gingen we door naar Ubirr waar we aboriginal rockart konden bewonderen en daarna een leuke klim omhoog met uitzicht op de 3 verschillende gebieden van Kakadu National Park, namelijk de wetlands, rocklands en woodlands. Blijft wel een vreemd gezicht dat ze stukken systematisch laten afbranden, want dan zie je tussen allemaal groen ineens een stuk nog half narokend zwart geblakerd stuk grond. Weer terug in de bus zijn we naar de campsite gekeken. Daar ging de bbq en het kampvuur aan en sliepen we in safaritenten. We wc's waren een stukje lopen in het pikkedonker, dus met onze zaklamp liepen we erheen, maar op dat pad zaten heel veel padden, waar je telkens bijna op ging staan. Dus gillend en lachend naar de wc en terug, maakte dat toch wel een leuke wandeling!

De volgende ochtend konden vertrokken we naar JimJim, een lange zeer hobbelige weg er naartoe en dan nog een klim/klauter hike naar de waterval. Maar het is dry season, dus er is nu geen waterval, maar wel een plungepool en een leuk strandje met een watertje eromheen. Dus hebben we lekker gezwommen. Daarna weer naar een aboriginal cultuur centrum om nog meer te leren over hun cultuur. Maar dat is toch per stam weer heen verschillend en er zijn meer dan 200 stammen, dus dat is best veel verschillen om te onthouden. Gelukkig zitten er in de kern veel overeenkomsten. Elke stam heeft mannenzaken, waar allen mannen bij mogen zijn, vrouwenzaken voor alleen vrouwen, kinderzaken voor kinderen en de 'blanken'. En hoe meer respect je kreeg hoe meer verhalen je te horen kreeg en rituelen je leerde kennen. Na wel iets meer geleerd te hebben gingen we door naar Yellow Water, een natuurgebied mdt heel veel vogels. Daar gingen we vogels spotten (en eventuele crocs, maar die waren er niet). En ik moet zeggen dat ik vogels toch niet super boeiend vind, maar ieder zijn eigen hobby. Adam de tourguide was in ieder geval helemaal in zijn sas. Daarna terug naar de campsite, waar het kampvuur weer aanging, de marshmallows ook weer te voorschijn kwamen en lekker met de super gezellige groep socializen. Haggis (ja niet het gerecht, maar dat is echt zijn naam) was toch wel de leukste van de groep. Hij is een schot die hier al 8 jaar woont, maar nog steeds niet te verstaan is met zijn accent. Dus onze gesprekken duurde wat langer omdat ik telkens moest vragen of hij het in fatsoenlijk engels kon herhalen. En hij droeg dag en nacht zijn vliegenwerende hoed, daar hangen dan koordjes aan met op het eind een stukje kurk. Het is een memorabel figuur.

Dag 3 van de tour was alweer de laatste en we begonnen bij Maguk waterhole waar we konden zwemmen. Het was maar een korte zwembreak dus heb ik even overgeslagen. De volgende stop was Moline Rockhole, stuk kouder water, maar daar wel gezwommen. Er was nog een mini waterval, maar daar ben ik niet helemaal heen gezwommen, omdat je dan onder mega spinnen door moest zwemmen. Zover ben ik nog niet. Kirsten en Irene wel, die vonden dat geen probleem. Ook kon je nog snorkelen in het water en zaten er 2 schildpadden, dus dat was helemaal fantastisch. Na deze zwemplek moesten we weer terug richting Darwin, wat nog een flink stuk rijden was. Met met nog een tussenstop bij Adelaide River, waar Charlie the bull is opgezet, waren we bijtijds terug in Darwin. Wasje doen, hapje eten en lekker slapen.

De volgende dag hadden we pas om 19:35 onze vlucht naar Cairns, dus hadden we tijd om wat te doen. Er was aboriginal art fair in het conventie centrum, dus gingen we daar even kijken. Er was zelfs nog een Zugubal dansgroep, met traditionele dansen die een gast optreden deed, wat wel indrukwekkend was om te zien. Daarna waren we naar het museum geweest wat ging over het bombardement van Darwin en the royal flying doctor. En dat is toch wel het leukste museum tot nu toe! Bij binnenkomst hebben we twee hologrammen gezien, 1 over het bombardement en 1 over de oprichting van de RFDS. En daarna hebben we met een virtual reality bril het bombardement van dichtbij meegemaakt. Binnen 1 seconde zit je er helemaal in ben je een beetje gedesorienteerd, maar indruk maken doet het zeker. En ook was er in het museum een vliegtuig van de RFDS helemaal uitgerust met zoals het er uitziet en dat is echt wel cool. Hoewel we vooral hebben gelachen, ben ik wel heel erg impressed met het hele idee van een doktersssrvice per vliegtuig hier in een land als Australië. Na het museum zijn we op de pier nog heerlijke fish&chips wezen eten met calamari als extraatje, voor we naar het vliegtuig gingen. Om 10.35 waren we in Cairns geland en een uurtje later ingecheckt en wel in het hostel waar ik al eens eerder was geweest. En de volgende ochtend zouden we opgehaald worden door Deep Sea Divers Den voor een 3 daagse liveaboard trip op het Great Barrier Reef.

De trip die we gingen doen heb ik in maart ook al gedaan, dus ik wist dat het top zou worden. Maar uiteindelijk was het nog leuker dan verwacht! Het voelde als een 3 daagse hotel trip op het water met de leukste activiteit ter wereld: duiken. Eerst gingen we op de reef quest die ons naar de liveaboard zou brengen. Aan boord van die boot deden we al 2 duiken. Ook Irene en Kirsten kregen introductie duik. En ik was heel erg blij, want Kirsten is niet dol op zwemmen en geen fan van visjes, maar kwam super enthousiast het water uit met dat ze haaien hadden gezien en ze nooit meer wat anders wilde doen! Dus ook Irene en Kirsten zijn weg van het duiken ;) Dat is nog meer kans op buddies! De volgende 2,5 dagen op de Ocean Quest (liveaboard) waren super. Hoewel de zee wat ruiger was en ik na elk ontbijt wat zeeziek was, hielpen de gingertablets wel. En het eten en de crew waren weer fantastisch en het boot sliep fantastisch. Maar het leukste bleef toch wel het duiken en de leuke buddies (Nick, Fabienne en Dominic). Eindelijk heb ik ook schildpadden gezien! In 1 van de duiken wel 3 tegelijk. Wat heb ik nog meer gezien: Nemo's, Dory's, barracuda's, nudibranches (&en een spanish dancer variant), triggerfish, white tip reefsharks, pufferfish, octopus, humpshead maori wrasse, stingrays, moray eels en lobster. Tijdens de nachtduiken was het weer heel anders, daar zag ik heaps of sharks (white tip en grey reefsharks), kleine krabbetjes, garnaaltjes, een rock cod en een mega krab. Maar de leukste duik was toch wel de allerlaatste, niet per se om wat we gezien hebben maar omdat me laatste duik met Kirsten en Irene samen was! Oeh en wat ook wel tof was, vanaf de boot zagen we een baby queensland grooper! Maar die was al groter dan een gemiddelde reefshark, echt bizar hoe groot! Kortom de duiktrip was wederom een succes! Terug in Cairns waren we allemaal best moe en zijn we na een hapje eten bij de mexicaan gaan slapen.

Woensdagochtend mochten we weer optijd op om de bus te pakken naar Airlie Beach. Dat was een busritje van 10 uur en was opzich wel prima te doen. Slapen, muziek luisteren en af en toe de benen strekken. Er werden ook nog films gedraaid, die volgens mij vooral heel oud waren. Maar ik heb ze niet gekeken. In Airlie beach aangekomen konden we inchecken in een super chill hostel. 4 persoonskamer voor onze 3-tjes met eigen badkamer! Heel fijn :) Daarna hebben we lekker australisch gegeten met een tastingplate van krokodil, emu, kangaroo, buffalo en hadden we nog dinosaur ribs en een Yenda biertje (wat wel leuk was, omdat mijn farmwork 15 minuutjes van Yenda was. Ik ben best vaak langs de brouwerij gereden).

De volgende ochtend konden we rustig aan doen, want de boot vertrok pas 14:00 uit de haven richting Whitsundays. Dus we zijn lekker wezen ontbijten, rondje door Airlie gelopen (want heel groot is het centrum niet), even bij het strand wezen kijken en daar nog over het marktje gelopen. Bij de markt heb ik weer eens een veertje in me haar laten zetten en daar ben ik nog steeds blij mee. Volgens de vrouw kan het er langer dan een jaar in blijven, dus wel zullen zien! Uiteindelijk konden we de boot op en vertrokken we naar Hook island voor de eerste overnachting op de boot. De groep was gezellig, maar de boot was redelijk klein voor 32 man. Privacy is er niet en alle dames delen 1 douche en wc en de mannen ook. De bedden waren wel prima, mits je een enkel bed had. Kir en Irene deelde een bed, wat meer een 1,5 persoonsbed was. Het varen was wel mooi en eenmaal in de baai aangekomen hebben we echt wel veel turtles gezien die hun laatste ademteug kwamen nemen voor het slapen gaan! Toen de zon onder was konden wij weer sterren kijken en genieten van een lekkere maaltijd! En die nacht heb ik echt als een blok geslapen. Ik sliep zo vast dat ik de wake-up call had gemist en Irene me uiteindelijk echt wakker moest maken! Maar nadat ik wakker was en had ontbeten, was ik wel weer klaar voor de dag! We gingen onze tas pakken om naar Whitehaven beach te gaan, maar ik stapte net verkeerd de trap af en stootte keihard me teen. Gewoon doorgaan, maar ik voelde dat het niet helemaal lekker zat. Uiteindelijk toch genoten op Whitehaven beach waar het starnd pravhtig wit is en het water azuur blauw. Zo mooi contrast, heel gaaf om te zien! We hebben nog even door het water gelopen en stingrays gespot en na 3 uurtjes moesten we weer terug naar de boot. Inmiddels was me teen paars/blauw en dik. Dus waarschijnlijk zwaar gekneusd of gebroken,maar niet ontwricht. Dus tapen en pijnstillers, want meer kan je er ook niet aan doen. Maar de boot vaarde ook weer verder en de volgende plek was een goede duik/snorkelplek. Duiken lukt niet, omdat we voet niet in een vin kan, maar ik heb gesnorkelt en het koraal zag er heel mooi uit. Veel kleur en ook veel vis, maar toch anders dan bij Cairns. Terug bij de boot was de glijbaan uitgeklapt van de boot het water in dus gingen we daar nog een paar keer van af, blijft toch altijd leuk! Daarna weer warm aankleden en lekker eten en kletsen met de groep. We konden weer sterren kijken voor het slapen.

De laatste dag gingen optijd terug en tijdens de tocht werden we verrast door walvissen heel dicht bij de boot. Eerste keer een moeder en baby op nog geen 20 meter van de boot en later nog een koppeltje bij elkaar. Die beesten zijn van dichtbij inmens groot en zo gaaf om te zien! Heel de boot was afgeleid en gefocust op nog meer walvissen. Maar 4 bleef het totaal, wel werden we nog verrast door dolfijnen! Terug in Airlie moesten we even wachten met inchecken, maar daarna hebben we op het strand gechillt. We zochten de zaterdag markt, maar die was om 14:00 afgelopen en het was half 4. 'S avonds gingen we met een groepje van de boot een burger bouwen bij de Macca's het blijft leuk om je eigen burger te bouwen en nog lekker ook! Na de burger een kopje koffie en thee om vervolgens naar de afterparty van de boot te gaan in de down under bar. Maar omdat ik geen schoenen aan me moeten kan verdragen op het moment van ik optijd naar bed gegaan en de voetjes omhoog!

De volgende ochtend konden we op het gemakje opstaan en wachten voor de shuttlebus naar Prosperine airport voor ons vliegtuig naar Sydney. Dat vliegveld is een lachertje zo klein! Wel geteld 2 gates en 1 landings/vertrekbaan. En de vlucht was grappig, want we hadden een stewards in training die een foutje maakte bij de safety briefing en daar vervolgens hard om moest lachen (en wij ook). In Sydney aangekomen gingen we terug naar het hostel waar we al eerer waren geweest en vervolgens naar Manly. Daar hebben we een rondje gelopen, het strand bekeken en lekker een restaurant opgezocht voor de laatste maaltijd samen. Met de ferry weer terug, naar het hostel en optijd slapen. Want Irene en Kirsten moesten om 04:00 op en richting het vliegveld vertrekken. Zo bizar om te bedenken dat de tijd is omgevlogen en de hoeveel herinneringen die we rijker zijn! Ik ben heel erg blij dat ze zijn geweest, zodat ik mijn avontuur met hen kan delen. Maar ik vond het ook wel weer jammer om weer afscheid te nemen. Na de nodige knuffels en hun vertrek ben ik nog even gaan slapen en heb de dag rustig door gebracht. Ben 's middags bij familie Vagenas langs gegaan en ben daar tot laat gebleven! Voelt toch een beetje als thuis komen bij hen!

En vandaag zit ik weer op het vliegveld! Voor het volgende avontuur! Ik mag gaan boarden voor mijn vlucht naar Hobart, Tasmanië.

Tot de volgende blog!

P.S. Mijn 2e jaars visa was binnen 5 dagen al goedgekeurd! Dus yeahhhhhhhh ik mag nog een jaar blijven

Ze zijn er!

Wat een geluk, feest en een plezier! Ze zijn er er echt! En het was nog even spannend hoor ;) Maar eerst nog even een update van de dagen dat ik weer 'thuis' was. Want de laatste update zat ik op de trein te wachten van Cootamundra naar Sydney. Die reis ging als een tierelier, want ik had voornamelijk geslapen. Maar om 8 uur was ik op centraal station en daar meteen de trein naar Chatswood genomen. Want ik kon een aantal dagen bij de familie Zaia logeren (de collega van papa, die ik ook had leren kennen). Natalie en baby Harvey stonden me al op te wachten en ik voelde me direct weer thuis in de stad. Maar de avond verliep iets minder relaxt dan gehoopt, want in de auto begon Harvey met overgeven en dat 5x. Dus meteen handen uit de mouwen en helpen. Om half 11 konden we hem eindelijk op bed leggen en de volgende ochtend was hij ook alweer een stuk beter. Ik denk dat wij het erger vonden, hij was er gewoon vanaf.

De volgende dag was mijn interne klok gewoon om 6 uur wakker....helaas...die moet nog even bijstellen. Maar nog lekker in bed gelegen tot er een beetje leven in de brouwerij kwam. Die dag ben ik met Natalie, Harvey en haar ouders naar de shopping mall geweest. Eerst naar de Aldi, waar de hollandse week was, om drop, stroopwafels en nog meer lekkers te kopen. Gewoon omdat het kan! En daarna winkelen, lunchen en gewoon gezellig bijkletsen. Weer thuis hadden we een pre-verjaardagsfeesthe. Want Harvey werd de volgende dag al weer 1 jaar. Later op de dag ging ik naar Manly om uiteten te gaan en bij te kletsen met een vriendin. En er was genoeg om over bij te kletsen. Zondags was ik weer voeg wakker, maar de rest gelukkig ook. Dus happy birthday zingen, kadootjes geven en taart eten! Harvey is een onwijs leuk mannetje, met constant een big smile op zijn gezicht. Werd er helemaal blij van. En van 4 kinderen naar 1 is ook wel even lekker afbouwen ;).

'S middags had ik afgesproken met de familie Vagenas. Ik mocht de auto mee van Natalie, dus dat was meteen een lekker rondje door de stad. Alsof ik nooit weg was geweest, reed ik naar het huis toe. En toen ik binnen stapte voelde het ook alsof ik nooit weg was geweest. John was thuis en liet me binnen en mijn thee stond al klaar. JJ was op zijn kamer en door het dolle heen om me weer te zien. Meteen zijn nieuwe speelgoed laten zien, mij voorlezen uit we gaan op berenjacht en ik mocht hem 2 nieuwe boeken voorlezen. Toen kwam ook Caroline thuis en werd Joshua wakker van zijn dutje. Wauw was is die Joshua verandert. Wordt al een heel ventje, maar ik kreeg wel meteen een big smile. Uren zitten bijkletsen en blijven eten. En hoewel ze vroeg naar bed gaan normaal (8 uur) ging ik nu pas 9 uur de deur uit! Met de belofte ze snel weer te zien.

De rest van de dagen niet veel gedaan, behalve rustig aan! Niet moet, alles kan. Maar vooral met Natalie op stap of thuis op de bank luieren. Dan merk je wel dat je lichaam ook even moet bijkomen van al die indrukken op de boederij. Je maakt zoveel mee dan je soms niet eens tijd heb om het te verwerken. Daarom is deze blog ook wel handig ;).

Maar afgelopen woensdag was toch wel de beste dag hoor! Om half 5 ging de wekker en ik was meteen klaar wakker. Op naar het vliegveld! Ik had die avond er voor al de vlucht met de flightracker zitten bekijken. En ze waren er nu al bijna. Op het vliegveld duurde het wachten we allemaal veel te lang. Maar uiteindelijk liepen ze uit de aankomsthal! Het had wat lang geduurd, want Kirsten had in Seoul het vliegtuig vertraagd. Er was namelijk een typfoutje in de visumaanvraag, waar door ze bijna naar het vliegtuig in mocht. Zo erg zelfs dat ze aan Irene vroegen of zij dan wel het vliegtuig in zou gaan als Kirsten niet mocht. Maar na heel wat heen en weer gebel met Australie, mocht Kirsten toch ook mee...gelukkig maar!

Eerst Irene knuffelen en toen Kirsten! En daarna was het eigelijk direct alsof we elkaar vorige week nog hadden gezien en niet 11 maanden geleden. Helaas regende het ook al de hele dag, dus hun eerste indruk was een sombere stad. Maar ik was meer dan ethousiast. Met de taxi naar het hostel, inchecken en gaan. Want het idee was om ze de hele dag wakker te houden. Maar mijn programma was niet voorbereid op regen, dus moest ik dat ook meteen aanpassen. Als eest zijn we naar Circular Quay gegaan en daar naar het contemporary art museum. Nou dat was even schrikken. Het was nogal vreemd en we waren snel weer buiten. Even een rondje door the Rocks gelopen en daar het Rock museum in. Dat was best interessant, maar ook wel klein. Na het museum gingen we naar the observatory. Dat was super tof en interessant om te zien. En daarna was het al weer tijd om te lunchen. Na de lunch kakte de dames een beetje in en besloten we een powernapje te nemen. Via st. Mary Cathedral terug naar het hostel om even te relaxen. En daarna weer door. Lekker een cafeetje ingedoken, geproost en uieten geweest bij mijn favoriete thai!

De volgende dag was het droog! En gingen we vroeg op pad. Met als eerst een tour door het operahuis. Onze gids was een goede verteller en gaf ons de leuke ins en outs van de ontwerpcompetitie, tot bouw en de vernieuwingen in 2009. We hebben ook nog 2 zalen bezocht, waaronder de concerthal. En die concerthal was prachtig mooi met een indrukwekkend orgel en elk detail in de zaal was overna gedacht. Na de tour een ijsje gehaald om nog even na te genieten van het operahuis, om vervolgens in de ferry te stappen naar Taronga Zoo. Daar gooide ik nog de tickets weg voor de kaartjes controle, wat weer een hilarische blunder is natuurlijk, maar ook wel weer bij mij past. Gelukkig herinnerde ze ons nog bij de kassa (want het was nog geen 5 minuten geleden) en kregen we een stempel om toch nog binnen te komen. De zoo is giga groot en heel mooi! Een de view over de harbour is vanaf de giraffe echt geweldig. We hebben er met veel plezier rond gelopen. En ik vind het prachtig om door de ogen van Kirsten en Irene weer van de mooie dingen in Australie/Sydney te genieten. Want het zien van de eerste kangaroo, koala of emu blijft leuk. Na de zoo met de ferry naar Darling harbour en daar verloren van een mixed grill voor 2 personen. Het was zoveel vlees dat we het met zijn 3 niet op konden. Daarna naar de Irish pub, waar we triviant hebben gespeeld. We wonnen nog een 20$ voucher en ik kreeg nog een gratis drankje, omdat ik een bonusvraag wist te beantwoorden.

Vrijdag was een prachtige dag, de warmste winterdag in Sydney ooit. We gingen als eerst naar Coogee voor een lekker lunch. En daarna liet ik de dames even alleen voor een sollicitatiegesprek, maar daarna gingen we wandelen naar Bondi! Bij Clovelly bowling club laste we een pauze in en op het terras zagen we tot 2x toe een walvis uit het water springen! Hoe tof! We waren zo gefocust op de walvissen, dat we Bondi net voor zonsondergang hadden gehaald. Toen naar het hostel, zelf even eten gekookt en ons klaargemaakt voor de pubcrawl! Dat was toch weer gezellig! Weer nieuwe mensen leren kennen en keihard staan meezingen bij een live-bandje in de pub!

Zaterdag hebben we een pietsie uitgeslapen en daarna afgesproken met de familie Vagenas in Centennial park. En het is heel leuk om Irene en Kirsten te laten zien bij wie ik nu 7 maanden heb gewoond en andersom om mij vrienden aan hun te kunnen voorstellen. Het klikte goed en we hebben een hele tijd gezellig zitten kletsen! Tot het voor hun tijd was om naar huis te gaan. Daarna gingen wijndoor naar het Maritiem museum voor een fotoexpositie genaamd Wild life. Super mooie foto's waar we alle drie wel blij vam werden. Daarna nog bij mijn favoriete Italiaan gegeten in Darling Harbour, waar een 1 meter pizza bestelde. Wederom verloren we van het diner, maar lekker was het wel. De left overs gingen mee in een doggybag en in het hostel hadden we plots nieuwe vrienden die de pizza opaten!

Gister hebben we nog een dagje Blue Mountains gedaan. En het was daar erg fris, zeg maar 2 graden koud! Maar met de stevige pas erin en de mooie natuur om ons heen kregen we het een beethe warmer. Van Katoomba/de three sister naar Leura gelopen via de prince henry cliff walk. En we hebben gewoon plantjes met ijspegels gezien, watervallen, de cascades en natuurlijk de baluwe gloed van alle ecalyptusbomen. In Leura hebben we warme chocomel gedronken om op te warmen en toen weer terug naar Sydney. Daar hebben we gegeten bij Xage (de lekkerste vietnamees) en dat was smullen. Van voorgerecht tot en met toetje en de homemade lemonade, alles was lekker. Terug om het hostel onze tassen ingepakt en klaargemaakt voor vandaag.

Want vanochtend ging de wekker bijtijds omdat we naar Alice Springs vlogen. We waren ruim optijd bij de airport en hebben daar ontbeten. Toen liepen we op onze dooie gemakje naar de gate om in het vliegtuig te stappen. Maar daar waren ze dus al bezig om onze tassen uit het vliegtuig te halen, want we zouden te laat zijn met boarden. Toch konden we er nog snel in en mochten we mee. We vlogen via Adelaide, waar we ook een tussenstop hadden. Daar maakte we de fout om te laat te boarden niet nog eens ;). Om 3 uur lokale tijd (dus 30 minuten eerder dan Sydney tijd) zijn we geland in de middle of nowhere. Met de shuttlebus naar het hostel en daar in de buurt wat gegeten. Nu optijd naar bed en morgen om 6 uur begint onze rocktour. Ik heb er zin in!

Tot de volgende update!

P.S. Ik heb net me 2e visum aangevraagd en betaald. Super spannend! Nu hopen dat het snel wordt goedgekeurd. Binnen 21 werkdagen staat er op de website. Dus we zullen zien ;)

Einde farmwork, op naar nieuw avontuur!

Goededag! 5 weken zijn voorbij gevlogen en al het fatmwork zit erop. Ik zit nu in Cootamundra te wachten op de trein naar Sydney! Maar wat is er de afgelopen 5 weken zo'n beetje gebeurd? De kleine uk is hersteld van zijn openratie en verder was het grotendeels was regen, regen en nog een regen. Dus het zaaien is nog steeds niet afgerond. Nog 1 groot paddock te gaan, dus 80% zit erin! De grooste angst was dat de dorperwten die gezaaid waren niet goed zouden komen, maar vorige week hadden we het verlossende woord: het komt goed. Maar veel werk op het land zat er niet meer in.

Wel hebben alle machines groot onderhoud gehad, kon er vrachten met hooi vervoerd worden en is de Barley van vorige jaar verkocht. Dat betekend dat ik nog aardig wat ritjes in de vrachtwagen hebben kunnen maken (als hulpje naast de chauffeur) om te helpen. En heb ik zelf ook superveel kilometers gereden om onderdelen van a naar b te brengen, chemicals halen en brengen naar de verschillende farms en ben ik een uitstekende pilotdriver. Gister nog 1x in de grote tractor gereden en dat over dirtroads waar het water niet eens meer wegloopt, omdat de grond verzadigd is.

Omdat het weer zo slecht was en de meeste backpackers al weg zijn (behalve ik) had de familie besloten om op vakantie te gaan. En ik mocht mee! Wat een geluk! We zijn naar Port Macquarie geweest in de auto. Past precies: 3 volwassenen, 4 kids en achter de auto een trailer met alle bagage. De trip er naartoe was goed te doen. We vertrokken 6 uur in de ochtend en ik heb de hele rit veel geslapen. 7 uur 's avonds waren we er eindelijk. Ze hadden een mooi huis gehuurd met airbnb vlak bij het centrum en het strand. We bleven er voor 8 dagen en elke dag was er wel een beetje strand. Ik heb veel gezwommen en 'gesurft' en heb het reuze naar mijn zin gehad. De eeste dag liepen we langs de haven naar het strand en zagen we dolfijnen spelen rond de mond van de haven. Het was ook wel een sportieve week, want naast het zwemmen en surfen heb ik ook (pogingen gewaaagd) gefirsbeet, football gespeeld(AFL-style), getennist en gegolft (zowel mini golf als het zover mogelijk slaan op een range). Het weer was rond de 18/20 graden met een lekker zonnetje, dus veel wandelen en buiten zijn met de familie was helemaal niet erg.

In Port Macquarie hebben ze ook 50 levensgrote beelden van koala's verspreid door de stad met allemaal verschillende beschilderingen, dus gingen we ook op koalajacht. 30 van de 50 hebben we gevonden en de een nog mooier dan de ander. Ook de strawberry farm hebben we bezocht en onze eigen aarbeien geplukt. En een emmertje vullen ging als volgt: 1 voor het emmertje en 1 voor jezelf ;) heerlijk! Ook ben ik bij het koalaziekenhuis geweest, waar ze koala's opvangen en laten revalideren na een aanrijding, ziekte of bush fire. En wist je dat koala's 200x per dag poepen. Weer zo'n feitje waar je niks mee kan, maar wat ik ook niet meer vergeet. En de dag voordat we weggingen heb ik walvissen en dolfijnen gespot. Wat een machtig mooie en grote beesten zijn die walvissen. En ze waren een eindje uit de kust, maar toch geen probleem om ze te zien!

En qua eten? Zelf koken natuurlijk, maar we waren in een vissersdorp, dus bijna elke avond een vis gegeten, want landinwaarts eten ze dat bijna nooit (want dan is het niet vers). De vader was wezen vissen en bereidde de vis zelf. En jammie dat kon hij wel hoor.

De dag dat we vertrokken gingen we niet terug naar de boederij, maar naar vrienden van de familie met een schapen boederij. De trip was redelijk lang en ik heb gewoon weer alles weggeslapen en 's avonds kwamen we er aan. Je rook meteen dat je op een dierenboederij was, het is niet dat het stinkt, maar het is een specifieke geur. De volgende ochtend vroeg op en handen uit de mouwen, want ook op andermans boederij steekt iedereen de handen uit de mouwen. Eerst geholpen met het verwojderen van een hek rondom een paddock, zodat de paddock groter werd, daarna dat hout in de hens steken tot een groot bonfire. Waar dan uiteraard ook ineens marshmallows verschijnen. Na de lunch kwamen er 2 vrachtwagens vol met 600 nieuwe schapen en 600 nieuwe lammetjes aan. En dat was zo sneu om te zien. Volgens de eigenaren de slechste vracht die ze ooit binnen hebben gehad. Die dieren kwamen uit de vrachtwagens helemaal onder de uitwerpselen, sommige vachten van de lammetjes waren weg tot op de huid (stress) en veel waren kreupel. Er kwamen zelfs 3 doden schapen en een dood lammetje uit. De keupelen die niet meer opstonden hadden tot de volgende ochtend om op te staan en anders werden ze afgemaakt. Een beetje aangedaan ging ik naar bed. De volgende ochtend was het tijd om met de schapen te gaan werken. Eerst alles bij elkaar drijven, om ze vervolgens te sorteren. Schapen bij schapen, kleine lammetjes bij elkaar en de lammetjes die meteen klaar zijn voor de slacht bij elkaar. Dat was wel heel leuk om te doen. Het komische is dat iedereen die daar werkt/zich met schapen bezighoudt een eigen kreet heeft om de schapen op de jagen. En die geluiden kan je natuurlijk niet uitdrukken in woorden, maar ik had bij sommige tranen in me ogen van het lachen.

Na het sorteren, moesten alle schapen door een voetenbadje en kregen ze een shotje vitamine oraal toegedient. Mijn taak: schaapjes tellen. Serieus...schaapjes tellen. Om te checken of het er wel echt 600 waren. Na de schapen hetzelfde verhaal bij de lammetjes. Eerst door een voetenbad, een vitamine shotje oraal en een naald in hij lijfje met een vaccinatie. Ik mocht the needle toedienen en tellen. En een ander telde dan weer alleen de lammetjes met huidschade. Kortom een dagtaak. Einde van de middag waren we klaar en gingen we gauw de auto in terug naar Binya.

De laatste 2 weken vlogen om. De kinderen hebben ook schoolvakantie, dus die gingen ook bijna dagelijks mee om te helpen op de boederij. Maar ik denk 1 van de leukste dagen was afgelopen zaterdag. Salamidag! De hele week er naartoe was al in het teken van salami maken. Dat doen ze elk jaar met een groep vrienden van verschillende boederijen. 1 stel is Italiaans en weet dus hoe salami gemaakt moet worden, 1 stel heeft de varkens en de andere familes helpen allemaal mee. Dinsdag werden de varkens geslacht en opgehangen om alvast een beetje af te sterven en zodat al het bloed eruit kan lopen. 1 van de varkens hing bij ons in de grote koeling. En dat wist ik, maar was ik even vergeten toen ik de eerste keer binnenliep dat ze er hingenl mijn hartslag ging van normaal naar 200bpm en er vlogen wat woorden uit me mond die ik niet zal herhalen. Raar gezicht hoor, leek een beetje op de killroom van Dexter (of kijk ik teveel tv?) Op de dag zelf was het al vroeg verzamelen. De mannen zorgen ervoor dat het vlees wordt verwerkt. En de vrouwen (dus ik ook) stonden de darmen te wassen die gebruikt worden voor salamiskin. Ik had nooit in mijn leven bedacht dat ik darmen zou wassen en de lucht zit ook meteen voor een paar dagen in je huid. Na het wassen van de darmen, hebben alle dames lunch bereik en gingen de mannen de salami's maken, af en toe ging ik kijken en het is een heel proces, super leuk om te zien. 4 smaken hebben ze in totaal gemaakt: rode wijn en knoflook, peper, brandy en neutraal. Daarna hebben we nog 600 gewone worsten gemaakt en alles gelabeld. Daarna gingen we avond eten bereiden en werd er flink geborrelt. Een lange maar ow zo gezellige dag. De salami zelf moet alleen minstens 6 weken drogen, dus of ik ze ooit zal proeven. Misschien als ze mij een worst opsturen.

Gister was mijn laatste dagje en heb ik voor iedereen pannenkoeken gebakken. Als bedankje heb ik een prikkeldraad ster gekregen. Best cool hoor, maar hoe neem ik dat nou weer mee? In iedergeval hebben ze me hartelijk bedankt voor mijn inzet en mijn papierwerk voor het visum ingevult. Nog wachten op het laatste loonstrookje en dan ga ik het aanvragen.

Nu nog een paar uurtjes en dan ben ik in Sydney. Ik blijf logeren bij de collega van papa, die ik heb leren kennen. En mijn weekend is al weer volgepland met afspraken om bij te kletsen! Zondag weer naar de familie Vagenas en daar kijk ik enorm naar uit!

Tot de volgende blog xxxxx

P.s weten jullie nog dat ikbegin februari kon vertellen dat Kirsten en Irene kwamen. Dat is nu nog maar 5 nachtjes slapen....exciting!!

Winter is coming! Brrr...

Winter is begonnen hoor! Het is niet dat het vriest, maar nat en koud is het wel. Dus ik heb een nieuwe skill onder de knie. Het aansteken van de openhaard! Ow en natuurlijk ook het juiste hout sprokkelen.

Weet je wat ik vorige keer helemaal vergeten was te vertellen, maar ik jullie zeker niet wil onthouden. We hebben wat vlees gekocht. Of ten minste de familie, maar ik ging het even ophalen, omdat ik toch ook nog nieuwe o-ringen voor de sprayer moest ophalen. Kwam ik daar bij de slager aan en vroeg om de bestelling, zegt de slager: 'wacht even ik ga het halen'. Komt hij terug met 3 kratten vol vlees en een tasje vol en zegt daarbij, kom volgende week nog even de rest ophalen. $600,- aan vlees, niet normaal. En wat hadden we dan: een heel schaap, halve koe en 3 kippen. Je hebt dan ook echt elk stukje vlees van zo'n beest. Dus best interessant, hoe creatief kun je nou eenmaal blijven met schenkel en wat doe je met de poten? Maar dat is denk een maand geleden en gister is weer een halve schaap bijgekocht, 5 kilo kip en 5 kilo gehakt. Niet dat het al op was hoor...maar je zou maar zonder komen te zitten. Als jullie nu in de vriezer zouden kijken, krijg je een rol beroerte. Ze eten hier vlees...alsof het een kaakje bij de thee is. Overal moet vlees bij.

Terug naar de afgelopen tijd op de boederie. Wat ik al zei, het weer wordt er niet beter op, maar ik heb mijn verkoudheidje verslagen. En me apotheek is leeg! Het regent dus erg veel en van het zaaien komt niet veel. De grond heeft geen tijd om te drogen en het blijft dus te zompig. Machines blijven wegzakken, maar 20% is nog steeds niet gezaaid. Al het graan zit er inmiddels in, het zijn de groentes die nog gezaaid moeten worden. En de baas heeft er een hard hoofd in.

Maar er blijft gelukkig genoeg klusjes over, al is het meer een 9-5 job. Want ik ben grotendeels in de werkplaats aan het helpen met onderhoud. Ik wordt al echt handig met allerlei boutjes en moertjes en onderdelen schoonblazen. Iets uitelkaar halen en weer terug in elkaar zetten, ik draai me hand er niet voor om. Enige nadeel me handen worden volgens mij ook nooit meer schoon. En ik rijd nog steeds heen en weel om onderdelen weg te brengen en op te halen. Hoe glad de dirt road ook is, ik kan hem aan :p

Door de vele regen en vaste werktijden ben ik wat meer bij de familie in huis. En kan ik veel meer koken en bakken. Dat is erg leuk. En ik heb al een paar leuke nieuwe recepten erbij, met als favoriet de syrian chicken. Moeders laat me lekker me gang gaan en ik krijg weinig commentaar. Het bakken van toetjes gaat me ook niet vervelend af. We zijn alleen opzoek naar het perfecte recept voor mud cake (en dan een grote hoeveelheid), dus ik ben al 5 mud cakes verder. Gelukkig eet de baas ze allemaal op. Ik houd het bij proeven.

Vorige week mocht ik met de nieuwe ute naar griffith! Er stond pas 470 kilometer op de teller. De nieuwe ute was de vorige dag opgehaald, wat 450 kilometer rijden was, dus hij is rete nieuw. Ik moest hem op kenteken laten zetten, laten wegen, verzekeren (daarbij doen ze meteen een keuring), de bullbar ophalen (om kangaroes mee weg te stoten als ze tegen je auto hoppen) en de two way (beter bekend in holland als 'het bakkie') laten inbouwen. Maar ik was wel super vezichtig! Op de terugweg nog even chemicals ophalen en bij de sprayer afgeven en terug stond er ineens 785 kilometer op de teller!

Zondag had ik voor het eerst echt heimwee. Muttie werd 50 en wat had ik daar graag bij geweest. Maar bellen en facetimen (en samen een potje janken), maakte alles goed! Kan ik er weer helemaal tegenaan.

En afgelopen dinsdag is de kleine van 3 geopereerd aan zijn neus en keelamandelen, dus ik was even 2 dagen bijna met de 2 oudste kids. Opa en oma poppins uit Melbourne zijn hier ook. Ze blijven tot na de Queens birthday (13) juni. Wat een public holiday is. Dus wellicht ben ik ook vrij. Ligt allemaal aan het weer. Echt ik ben nog nooit zo geinteresseerd geweest in ml die vallen. Maar elke ochtend kijk ik toch even in de regenmeter en check ik vaak de juiste weer-website (die de boeren gebruiken) voor de voorspelling.

Nog 3 weken dan zitten de verplichten 88 dagen erop en kan ik mijn 2e jaars visum gaan aanvragen. Als dat wordt goedgekeurd ....ik zou niet weten waarom niet.... ga ik nog een jaartje blijven. Dat wordt weer werk zoeken en bij voorkeur in Sydney. Maar ik begin met zoeken zodra het visum is goedgekeurd. Dus wat het allemaal precies wordt kan ik nog niet vertellen. En nog 5 weken voor ik de boederij alweer verlaat..tijd vliegt.

Het laatste leuke nieuwtje voor ik de blog afrond. Ik vlieg 16 augustus naar Tasmanië en ga daar een tour rond het eiland maken. Het is dan weel winter en er ligt wellicht sneeuw op the Cradle Mountain, maar het schijt zoveel groener te zijn als het vasteland. Sommige vergelijken het met nieuw-zeeland. Krijg ik daar alvast een voorproefje van! Wat staat er in iedergeval op het programma in Tassie: Hobart, West Coast, Cradle Mountain, Bicheno, Freycinet National park en hopelijk Port Arthur.

Dit was weer een sneller update dan de laatste keer. Kijken of ik het weer up-to-date kan houden! Xxxx

Zaaiseizoen is begonnen en het is druk!

Daar ben ik weer! En ja de chaos is begonnen, sowing seizoen is inmiddels al een tijdje gestart. Dat betekent veel werken en euhm veel werken. Maar ik zal jullie even updaten over de afgelopen 5 weken. Sprry dat het zolang duurde.

Na dat we terug waren van Melbourne wilde de regen nog steeds niet en was het maar wachten op die regen. Toen het bleek dat de regen voorlopig wel uitbleef, werd er besloten om droog te zaaien. Ook een optie, maar geniet niet de voorkeur. Dus 23 april is sowing gestart! Airseeder naar de juiste paddock gebracht, chasserbin gevult met zaad en de sprayer voorop om het land te sprayen. Ik mocht pilotdriver zijn om de inmens grote airseeder naar de paddock te brengen. En daarna was het gaan met de banaan. We hadden 's avonds met al het personeel nog een barbecue om het begin van sowing te vieren en dat ging vooral gepaard met veel bier. Die boeren drinken net zo snel een biertje als een glas water. Maar gezellig was het wel.

25 april had ik een vrije dag, want het was Anzac day. De nationale vrije dag waarin ze alle gevallen soldaten vanaf de eerste wereld oorlog tot en met nu herdenken. 'S ochtends mocht ik mee naar een herdenkingsmars en daarna een herdenkingsceremonie, die afgesloten werd met een morning tea. Mooie dienst en indrukwekkende verhalen. Waar zowel de australiers als nieuw-zeelanders herdacht worden en hun doorzettingsvermogen geprezen. De volksliederen en gebeden tussendoor heb ik niet gedaan, maar je kon wel zien dat het voor iedereen een serieuze aangelegenheid is. 'S middags waren we uitgenodigd op de boederij van vrienden, daar hebben ze schapen en varkens. Die lagen ook op de barbecue, jammie! En na de uitgebreidde lunch gingen alle kinderen de biggetjes en varkens voeren. Daar heb ik bij geholpen en die biggetjes zijn te schattig voor worden. Ze waren er van 1 week oud tot 3 maanden. En daarna gaan ze weg als spitvarken. Heel raar idee.

De dag erna was gauw weer verder met het zaaien. Ik rijdt niet de machines (seeder of sprayer), maar ik help met het brengen van fuel en chemicals in groter trailers. En daarnaast zijn er genoeg klusjes om te doen. De airseeder is tot nu toe 2 keer kapot gegaan, waardoor het proces voor 1 dag stil ligt. En dan is het gauw het kapotte onderdeel naar Griffith rijden, laten maken en de volgende dag ophalen. Leuke ritjes waarbij het volume om 40 kan en ik luidkeels met de muziek meezing. Want ja je moet jezelf wel vermaken een uurtje heen en uurtje terug.

En begin mei had ik een nieuw klusje. Matt had mensen tekort voor het zaaiproces, maar er moest 300 ton Barley (gerst) naar een cattlefarm in de buurt worden gebracht. En de truckdriver kan dag niet alleen, dus mocht ik daar 3 dagen bij helpen. Mijn taak? Het besturen van de tractor, in zijn achteruit, met een soort van omgekeerde stofzuiger op een trailer erachter, die de gerst in de truck blaast. Ik ben er eerlijk gezegd nog niet uit hoe die machine heeft, want de truckdiver is een toffe vent, maar doof. Dus hij kan liplezen en probeert te praten. Maar hij mist een hele hoop klanken, dus het is niet altijd makkelijk om hem te verstaan. Maar we hadden al snel een aantal signalen die we gebruikte voor het werk. Dus het verliep allemaal soepel. En ja dat rijden op een tractor in zijn achteruit is niet zo bijzonder. Het gaat super langzaam, maar het is wel heel leuk om te doen. Dat is een ervaring die ik anders nooit zou hebben gehad. We moesten nog van paddocks wisselen, dus toen mocht de tractor vooruit. Dat was een stuk leuker. Maar dit model heeft geen rem en het schakelen was ook even wennen. Maar uiteindelijk had ik hem in zijn 4 (de hoogste mogelijkheid) en ging ik 25 km/u met de trailer achter me.

En eindelijk, 8 mei, viel er regen. 2 dagen lang grauw, grijs en nat. 37 ml bij het huis en op sommige plekken nog wat meer. Dat betekende alleen dat het niet gezaaid kon worden omdat de grond nu te nat was. Die machines wegen tonnen en zouden wegzakken in de modder en dan sta je vast. Dus tijd voor wat onderhoud aan de sprayer. Elk sprayventiel losschroeven, schoonblazen en weer terug op de arm schroeven. En geloof me zo'n sprayer heeft ineens heel veel ventieltjes.

Vorige week was het minst leuke klusje tot nu toe. We zijn bijna toe aan de verste paddocks, maar die zijn op een uur rijden van de boederij. En er staat een huis vlakbij wat van hun is. Dus de ploeg blijft daar slapen als ze daar beginnen. Maar dat huis heeft een muizenplaag. Dus dat moesten we schoonmaken. Geloof muizen stinken, poepen overal en gaan dood op de raarste plekken. Uitgerust in oranje keukenhandschoenen gingen we aan de slag en 2 dagen later is het huis redelijk bewoonbaar. Ik ben wel blij dat ik niet in die slaapploeg zit. Ik zou daar niet echt willen slapen. Het leuke aan die schoonmaken dagen was dat de keuken te goor was voor worden, dus we buiten een vuurtje hebben gemaakt en een barbecue hebben gebouwd en zo ons lunch maakte. Dat voelt heerlijk back-to-basic en is tof om te doen. En volgens mij wil je sowieso niet in die keuken koken.

Inmiddels in alles weer droog en volgens iedereen nog veel te mooi weer voor de tijd van het jaar. Maar het begint al heel goed af te koelen. 'S ochtends vroeg rond de 5 graden en dan loopt het wel op tot 20, maar koelt het rond 4 uur al weer flink af. So winter is defenitely comming. 1 juni is het officeel winter hier, maar de verkoudheid is al goed toegeslagen. Ik denk dat Matt en ik een wedstrijdje houden wie het errgst verkouden kan zijn en het is moeilijk te zeggen wie er wint (of tsja verliest?) Ik heb iig alle oma-truukjes uit de kast gehaald tegen verhoudheid, ben ik nooit verder dan 30 cm verwijderd van een tissue, heb ik strepsils, paracetamol en codral in huis gehaald.

Het zaaien is nog niet klaar. Dat zal nog wel doorgaan tot half juni. Matt zegt nog 2 weken, maar dan kan er niks misgaan of geen regen vallen. En ze voorspellen woensdag veel regen en vandaag heeft een gast met de airseeder een elektriciteitspaal omgereden, dus 2 weken is wel heel optimistisch. En er is week een vacature, want de machine zo beschadigen als je niet oplet, wordt niet heel erg gewaardeerd.

Ow en hoe het met Gerrit is? Mijn kamer langpoot irriteerde mij, dus had ik hem vermoord. Maar de dag erna had ik er 2 voor terug. Ik denk familie...en ik laat ze maar zitten, want dadelijk verdubbelt het aantal weer. En ze zitten nu niet pal boven me hoofd, dus dat is beter slapen.

Het leukste nieuwtje van deze blog: mijn hele trip is gepland en geboekt voor als Irene en Kirsten komen. Heel wat kilometertjes gaan we afleggen en we maken maar liefst 3 binnenlandse vluchten! Wat gaan we zien:

Sydney

Alice springs

Kings canyon

Kata tjuta

Uluru

Devil marbles

Mantaranka thermal springs

Edith falls

Darwin

Kakadu national park

Cairns

Great barrier reef

Airlie beach

Whitsundays

En we eindigen weer in Sydney voor Kirsten en Irene terugvliegen. Nog 58 nachtjes slapen voor ze aankomen, aftellen is een fijn vooruitzicht.

Tot de volgende update! Xxx

Op de boederij en Melbourne

G'day mates! Live from the boederie een nieuwe update voor jullie! Vanaf precies 3 weken op de farm (al is dat niet helemaal waar) en dat het anders is. Is 1 ding dat zeker is. Maar wel leuk! 2e paasdag vertrok ik s ochtends vroeg naar Griffith waar ik dan opgehaald zou worden om naar mijn nieuwe woonplaats Binya te gaan. De resi bestond uit een trein, bus en dan een autorit. Om 7.30 vertrok the trein vanuit Sydney naar Wagga Wagga, waar ik om 2 uur aankwam. Dat ging prima. Muziekje in en gaan. In Wagga Wagga hoefde ik ook niet lang op de bus te wachten en 15 min later vertrok ik naar Griffith, waar ik 5 uur aankwam. Onderweg zag je dat je steeds meer in de countryside van Australie aankwam, het werden allemaal dorpjes, de een wat groter dan de ander. In Griffith aangekomen stond Monica op mij te wachten en reden we naar Binya. Monica is de moeder van de familie waar ik bij woon tijdens mijn farmwork. Ze hebben 4 kinderen (Eric van 7, Matilda van 5, Oscar van 3 en baby Harry) en haar man Matt, de eigenaar van de farm. In de auto is het niet stil geweest en voelde me meteen welkom en thuis.

De boederij is een cropfarm, ze verbouwen diverse soorten graan, en is onwijs groot. De hele boederij is 30.000 acres. Wat is dat in vierkante meters? Veel. Ik heb even opgezocht. 1 acre is 4046.856m2, reken maar uit dus? Vanaf het huis naar de andere kant van de boederij rijden over de verhardde weg duurt minstens 30 minuten. En dat is alleen de lengte. En het is er verrekte droog. Het heeft sinds januari tot het moment dat ik aankwam niet geregent. Dus overaf bruin stof van het land. Schoon blijven is ook niet echt een optie kwam ik na een kleine rondleiding.

Daarna showde Monica het huis en mijn kamer. Het is een mooi groot huis met genoeg kamers. Ik slaap in de gang met alle kinderen en deel met hen de badkamer. Mijn kamer heeft een kast, 2-persoonsbed en wasmand voor de vuile was. Basic, maar meer heb je niet per se nodig. En in de tuin is er ook een zwembad, maar die is te koel om nu nog in te zwemmen. Wi-fi? Is er niet echt. Ze hebben 15 gb internet per maand en gebruiken er 14 voor het bedrijf. Dus alles doe ik op mobiele data, maar dat is ook niet onbeperkt. Wat wel onbeperkt is in huis is de hoeveelheid spinnen van hooiwagens tot huntsmans. Daar moet ik maar aan wennen. Mijn kamer heeft 1 hooiwagen, ik noem hem gerrit. En de wc heeft er 2: hendrik en courtney. De huntsman in de diningroom heet itsy bitsy, maar die heeft Monica op mijn verzoek na een week toch buiten gezet. Want toen hij bewoog, bewoog ik ook. En ik kan je vertellen een ninja is er niks bij......maar terug naar het begin

Ik kwam rond etenstijd aan, dus de barbecue stond al aan. Er was nog familie op bezoek, heel gezellig, en daarna hadden we een groot bonfire met bomen die in de weg stonden op de akkers. Rond een uurtje of 9 gingen mat en locky (broer van monica) het huis uit om te schieten en ik ging mocht mee. Met flinke geweren gingen we dus jagen (ik dacht nog even blikjes schieten) naar de beesten die de gewassen eten. Aan het einde hadden we 2 vossen, 2 kangaroos en 1 konijn geschoten. Ik deed ook nog een poging, maar miste een vos en de terugslag was vrij heftig. Het was wel een compleet andere aankomst dan in Sydney. Maar ik viel al snel in slaap.

Mijn vrije dagen zijn in principe woensdag en zondag, mits het even niet kan. De rest is gewoon werken en helpen in huis met de dagelijkse dingetjes. Maar om op je vrije dag ergens heen te gaan moet je minstens een uur rijden naar Griffith (de dichtsbijzijnde town). Elke woensdag kan ik met Monica meerijden naar Griffith en de eerste woensdag heb ik rondgewandeld om alles een te bekijken. Het is een dorpje waar vroeger de italiaanse maffia zat en de italiaanse invloed is er nog steeds. Wat voor mij betekend: heerlijke bakkerijen en lunchrooms. Bertoldo's heeft heerlijke gebakjes en zelfs bombolonie (als je dat zo schrijft)...yammie. Ik heb meegeluncht met Monica en haar vriendinnen bij Miei Amici en gezellig meegekletst. Daarna naar de bieb, waar ze wel wi-fi en internet hebben. Dus elke woensdag kan ik als ik moet even de computer op. Er is ook een zwembad (die ik een week later heb uitgeprobeerd) waar niemand is, dus je op je gemak baantjes kan trekken.

Terug naar het echte werk. Het werk is prima zover. Alles moet klaar gemaakt worden het zaaiseizoen wat bijna gaat beginnen. Ze wachten eigelijk op 20 ml regen, maar Matt denkt er nu al om droog te gaan zaaien. Alhoewel er de laatste paar dagen 15ml is gevallen. Dus helemaal droog is het niet, maar net te droog voor het goede. De boederij heeft 87 paddocks (soort van akkers) en die moeten schoongemaakt worden, wat betekend stokken en stenen oprapen en afvoeren. En dan zijn er nog klusjes zoals pilotdriver zijn of machines ophalen. Zo heb ik al een dagje als pilotdriver voor een tractor uitgereden met een flink grote tractor achter me en heb ik met een grader achter mij gereden van 50ft lang. Je leert een hoop. En naast het werk hebben ze momenteel ook een overschot aan appels, dus om de dag sta ik zo beetje een appeltoetje te bakken. De hollandse appeltaart en appelflappen vonden ze heerlijk. Maar gelukkig is het overschot bijna op, want ik heb wel even genoeg appel gehad.

Eerder zei ik al 3 weken op de farm, maar dat is niet helemaal waar. Vorige week is de familie een weekje naar Melbourne geweest (waar monica haar ouders wonen en wij logeerde) en ik mocht mee. Insteek was nog even relaxen voor de drukste periode van het het jaar begint. Vrijdag de 8ste vertrokken met de auto. Flinke roadtrip, maar de kids gedroegen zich goed. Met een lange pauze in Jerilderie (wat bekend is door Ned Kelly) bijna in 1x door. In Camberwell, suburb van Melbourne verbleven in het huis van de familie poppins. De meisjes naam van Monica. En het was een prachtig huis met naast de voordeur een grote paraplu. En de kinderen geloven dat die van mary poppins was. Prachtig! Het was een heerlijke week en ik hielp monica met de kids. Zondags was eric jarig dus hadden we zaterdag en zondag feest.

Maandag was mijn vrije dag en ging ik met een vriendin opstap die ik had leren kennen in Cairns. Zij woont samen met haar zoon in Melbourne en had voor mij een dagje vrij genomen. 'S ochtend eerst Williamstown verkend. Oude vestingsdorp waar ze eerst Melbourne wilde bouwen, maar dat ging helaas niet door gebrek aan zoetwater. Maar er is dus veel geschiedenis en een strand waar we zijn wezen uitwaaien. Daarna hebben we bin haar huis haar zoon Hunter opgehaald en gingen we naar Werribee open range zoo. Een safaripark waar je met een bus een rondleiding krijgt over de afrikaanse safri. Heel leuk! En het was prachtig weer dus hebben we nog gepicknickt en daarna ruim een uur bij de stokstaartjes gezeten. Wat zijn dat toch leuke beestjes! En 's avonds zijn we nog samen naar Melbourne comedyfestival geweest. Naar een hilarische maar gestoorde show van 2 dames. De show heette Pink Flappy Bits en ging over witte heteroseksuele feministen, hun lichaam en liefdesleven. Zo vertelde ze het bij de intro. En ik heb gelachen tot ik buikpijn had. Hele leuke afsluiting van de dag.

Verder heb ik melbourne gewerkt en naast het werk elke dag gefietst. Met een elketrische fiets en een helm ben ik door de hele buurt gesjeesd en dat voelde even als in Nederland zijn! Nog een paar 2e hands winkels onderweg tegengekomen (die zijn reuze populair) en ik ben 5 boeken, een winterjas en bijna nieuw paar converse rijker voor een habbekrats. De leukste werkdag was denk ik donderdag. Toen zijn Monica, oma en ik met de kinderen de stad ingegaan met de trein, naar de Eureka tower en daarna naar Melbourne Sea Aquarium. En met kinderen erbij is dat extra leuk want die vinden het prachtig allemaal. Een hoge toren, prachtig uitzicht en een aquarium voor vissen, roggen, haaien en ga zo maar door. Prachtig om die gezichtjes te zien. En stiekem vonden de kids de treinreis nog wel het leukst van de hele dag. Eergisteren zijn we weer teruggereden. Een dag later dan gepland, maar Matt had nog nieuwe onderdelen nodig voor de airseeder en moest een trailer kopen om ze mee naar huis te nemen. Maar we zijn we terug op de farm en de chaos kan elk moment beginnen!

Ik hou jullie op de hoogte! Xxx

Reizen, genieten en terug naar de basis

Wauw wauw wauw. 19 dagen na mijn laatste update en wat heb ik gave dingen gezien. Sorry alvast maar dit wordt een lang verslag ;). Let's pick it up where we left off: Cairns. De pizzanight bleek niet in het hostel, maar in een bar verder op. De pizza's waren heerlijk, maar de avond bleek meer een soort dateshow. Bij binnenkomst moest je een sticker op je shirt plakken met yes, maybe of no. Maar met no op m'n shirt kon ik op mijn gemakje pizza eten. En in ben ook optijd terug gegaan, want de volgende ochtend stond mijn droom op het programma.

's Ochtends vroeg werd ik opgehaald door deep sea divers den en gingen we richting de shop. Daar nog wat papierwerk ingevuld en op naar de dagboot die ons vervolgens naar de lifeaboard zou brengen. Op de boot raakte ik al snel aan de praat met Sandy (mijn buddy voor de meeste duiken die zouden volgen). Ik heb in totaal 12 prachtige duiken gemaakt, maar zal niemand vervelen ze 1 voor 1 af te gaan. Enfin de 1e duik was op de dagboot opweg naar de lifeaboard. Ik kan jullie wel vertellen, ik was meteen verkocht! Op de lifeaboard aangekomen moesten we naar de diningroom voor de safetybriefing. Onder het genot van een dessert van de chef kregen we alle regels te horen en uiteindelijk in onze kamers verdeeld. Ik kwam op de kamer met Rececca, mijn andere buddy (en 2 die er al waren). Die dag nog 2 dagduiken gemaakt en ik sloot de dag af met een fantastische duik. Die heette sharks in the dark. En letterlijk waren we omsingeld door white tip reepsharks en grey reefshark (de lieve). Echt heel onwerkelijk, maar waarschijnlijke mijn tofste duik ooit. Die avond schommelde in met gemakt in slaap en sliep heerlijk. De volgende dag vroeg op en zo zag het schema van de dag eruit: duik 1 om half 7, 8 uur ontbijt, duik 2 om 9 uur, duik 3 om 11 uur, 13 lunch, rust tot 4 uur, duik 4 om half 5 uur, diner om 6 uur, nachtduik om half 8 en dessert om 9uur. En telkens had je een half uur voor de duik een verplichte briefing.

Ik heb alle duiken mogelijk mee gedoken en tijdens de rust geslapen. En zelfs het eten aan boors was top. Ontbijt en lunch waren een buffet en diner werd voor je neus geserveerd evenals het toetje. Het leek wel een resort, maar dan wat vermoeiender omdat je constant bezig bent. Ook de 2e dag heb ik een nachtduik gedaan. Dit was een hele speciale: the fluore nightdive. Over je masker krijg je dan een speciaal filter en je zaklamp is blauw led ipv normaal. Tijdens de duik had alles dus een ander kleurtje dan normaal. Koraal was ineens blauw, groen, paars en de schaaldieren rood en oranje, maar dan allemaal fluoriserend. Super tof! Die avond hebben we nog nageborreld en cards against humanity gespeels. Maar toch er optijd weer in, omdat ik de laatste 3 duiken niet wilde missen. Ook dag 3 ging veel te snel en om 15:00 werden weer met de dagboot opgehaald omterug te gaan naar Cairns. Die tocht heb ik aan een stuk weer geslapen. Eenmaal terug bij het hostel ben ik met Rebecca bij de mexicaan gaan eten en hadden we een afterborrel in een bar met iedereen vam de boot die terug was en wilde komen. Gezellige avond! Beste duiktrip ever!!

Helaas (of eigelijk bof ik maar) ging de wekker de volgende ochtend weer vroeg voor de Cape tribulation tour. Tourguide Ben haalde me op en had 2 regels: no justin bieber (top vent) en niet verlegen zijn! De trip begon richting mossman gorge en Ben was super gepasioneerd om de omgeving en bleef maar vertellen. Dat geeft een goede sfeer. Bij mossman gorge een korte boardwalk gedaan en we konden in een zoetwater rivier zwemmen! Veelste koud, maar toch gedaan. Was meteen wakker. Daarna naar het aboriginal cultuur centrum gereden, waar een stamoudste ons over de cultuur vertelde en ons zegende in een smoking ceremony. We konden nu veilig het regenwoud in. Om bij het regenwoud te komen maakte we eerst een daintree river cruise. Hard opzoek naar de krokodillen en er ten slotte 1 gespot. Maar het was maar een kleintje. Uiteindelijk in het regenwoud aangekomen en tijd voor de wandeling. Heel mooi om te zien, maar erg warm en drukkend. En Ben bleef maar vertellen, als had ik op het eind wel het idee dat alles me daar kon doden. Ook de planten, zoals kimpi kimpi, hary mary en viscous hary mary. Maar we kwamen terug bij de bus met hetzelfde aantal als we vertrekken. Om af te koelen gingen we naar Floravilla icecream factory, die alleen ijs maakte met producten uit de omgeving. Omwijs veel keus, maar ik ging voor Ben zijn favoriet: spice for life (met honing, vanille, kaneel, gember en kruidnagel) Yammy! Om de terugweg nog door Port Douglas gereden en toen terug naar Cairns.

Zondag was rustdag. Ik heb samen met nog een Nederlands meisje uit het hostel de hele dag bij de Lagoon gaan liggen (konden namelijk de zee niet in wegens stingerseason) en heb ook nog een wasje gedaan. Heerlijk relaxt en de volgende dag vloog in naar Aidelaide.

Adelaide is een mooie stad, maar erg rustig. De dag dat ik aankwam was Adelaide cup, dus alles was vroeg dicht. Had wel boodschappen gedaan voor het eten en heb niet zoveel meer gedaan. De dag erna de stad in om eens te kijken. Eerst de botanical garden gezien, vervolgens naar de art gallary, south australia museum en migration museum. Dat laatste museum hadden ze nog een hele hoek over de Hollanders, waar Sinterklaas en Zwarte Piet natuurlijk niet overgeslagen werden. Maar uit de tekst bleek maar weer dat ze het toch een beetje vreemd vinden. Na alle museums ben ik nog over de central market gelopen (waar je vanalles kon proeven) en chinatown doorgewandeld. Leuke dag, maar meer was er ook niet te doen.

De volgende ochtend werd ik alweer vroeg opgehaald om naar Kangaroo Island te vertrekken voor 2 dagen. Met een tour van 14 man en onze reisleidster Brunnie. Eerst een flinke rit naar de ferry en dan 45 minuten op de ferry. Eenmaal op het eiland en in de bus glibberde het eerste wild-life al voorbij. Een tigersnake, een lange zwarte en giftige slang. Maar hij was banger voor de bus dan de bus voor hem. Dit hele eiland zit vol met wild-life en daarvan heb ik veel gezien. Allereerst reden we naar Paddington bay waar de dolfijnen 20 meter uit de kust vrolijk rond zwommen en sprongen! Daarna door naar Seal bay waar we een rondleiding kregen over de Australische long fur seal. Tijdens die rondleiding konden we ook echt heel dichtbij komen. Na de lunch deden we een poging tot snorkelen, maar het water was erg koud. Dus gingen we door naar het Kayakken op de rivier, wat heel erg leuk was. Omdat het al bijna donker werd reden we snel naar de potato farm waar we zouden overnachten, waar we hebben gebbqt en bij een kampvuur nog marshmallows hebben gegeten! De volgende ochtend nog voor de zon op was ontbeten en naar de remarkable rocks gereden. Dat is een bizarre rock formation die natuurlijk gevormd is. Daar hebben we de prachtige zonsopkomst gekeken. Daarna naar een ander natuurverschijnsel gereden, genaamd Admiral Arch. Bij de boog zat ook nog eens een hele kolonie New Zealand fur seals, hoe leuk! Daarna zijn we gestopt bij Hanson Bay waar de een hele hoop eucalyptus bomen hebben geplant die favoriet zijn bij de koala's, ik heb er denk wel 10 in het wild kunnen spotten. En dat is toch leuker dan in een park. Na de koala's reden we naar de zandduinen om te sandboarden, maar onderweg kwamen we nog een echidna en een wandelende koala tegen, dus we waren even afgeleid. Het sandboarden was fantastisch, wat een rush. Maar die duin opklimmen in rete zwaar. Dus na 1 succesvolle poging heb ik naar de rest gekeken. En het zand zat op dat moment ook echt overal. Dus na het sandboarding gelukkig zwemmen in een mooie baai. Even opdrogen, terug in de bus naar de ferry en op naar Adelaide. Waar ik de volgende dag niets bijzonders heb gedaan.

Maar zaterdag stond de volgende trip alweer op het programma! Van Adelaide, via de Grampians, over de Great Ocean Road naar Melbourne. Een toffe groep van 21 man, varierend van 18 tot 66 en allerlei nationaliteiten weer. De tourguide Damian was een iets wat gestresde maar wel (natuur)kundige man. De eerste dag bestond vooral uit rijden in de bus naar de Grampians, want we moesten een flinke afstand afleggen van South Australia naar Victoria. Eindelijk in de Grampians aangekomen was het tijd voor een kleine hike naar de McKenzie falls. Bizarre tocht, omdat er in 2014 een grote bush fire was. Dus bijna alles was zwartgeblakert, maar er groeien aan al die zwarte stammen we groene bladeren. Ik heb zelfs geleerd dat sommige planten daar vuur nodig hebben om juist te groeien, dus het is allemaal onderdeel van de natuur. De watervallen waren leuk, maar de omgeving was ook erg koel. De temperatuur was flink gedaald en niemand was daarop gekleed. Dus erg lang zijn we niet gebleven. Vanaf de hike door naar Tim's place (ons hostel). Dat was erg cosy en gezellig. En om 10.30 pm hadden we eindelijk ons avondeten. Na nog wat naborrelen gauw naar bed. Slapen deed ik niet, want iemand snurkte zo hard dat het zelfs door me oordoppen heen kwam. De volgende ochtend vroeg op, 5 lagen kleding aan en op naar de ochtend hike. Een uur lange hike de berg op die ik samen met Mieke (66) uit Nederland heb gewandeld. En we waren zo boven door het gezellige kletsen :) het uitzicht was weer prachtig! Daarna geluncht en we werden geterroriseerd door Emu's die ook wel wilde lunchen en ook koala's en wallybies waren in de buurt :) De bus weer in en op naar het dorpje Waarnambool/Flagstaff waar de Great Ocean Road voor ons begon (je kan de trip natuurlijk ook andersom maken). We reden heel de shipwreck coast af en het was busje in busje uit naar alle mooie look-outs. Uiteindelijk bij de 12 Apostelen aangekomen (hoewel er nog maar 7 van overeind staan) en daar genoten van de zonsondergang. Daarna naar de pub voor diner en naar het hostel voor een hele gezellige avond. En ondanks dat het koud was heb ik wel aardig warm geslapen dit keer. De laatste dag van de tour weer vroeg op voor zonsopkomst bij de 12 Apostelen en gelukkig was het weer ook stukken beter. Nadat de zon op was naar Loch Ard Gorge gegaan voor een mooie hike met een interessant verhaal over een schip wat verging en de enige 2 overlevende. Busje weer in om naar Maits Rest te gaan voor een volgende hike in het 'regenwoud'. Ik vond het in niets lijken om het regenwoud in Cape Tribulation, maar wel mooi. Meer een bos voor mijn gevoel. Toen zijn we verder de Great Ocean Road afgereden met hier en daar wat stops. Bij Aireys Inlet natuurlijk op de foto met de Great Ocean Road Memorial Arch! En daarna waren we binnen de korste keren in Melbourne. Waar ik de avond met de tourguide samen met gaan eten, want hij verbleef in hetzelfde hostel als ik.

Melbourne was ik natuurlijk al eens geweest, maar het blijft een sfeervolle leuke stad. 'S Ochtends met een paar meiden van de laatste tour de free walking tour gedaan en daarna aan de Yarra rivier geluncht. In de middag had ik afgesproken met een vriend die ik van Sydney kende en met hem nog eens bij de street art wezen kijken. En we zaten nog een artiest bezig ook op dat moment. Heel stoer! De 2e dag in Melbourne ben ik samen met een Zwitsers meisje naar de Shire of Remembrance geweest, het een na grootste war memorial van Australië en dit keer ben ik ook binnen wezen kijken. Daarna weer rondgewandeld en weer geluncht aan de Yarra rivier, omdat het rustig en mooi blijft. Ten slotte nog naar de Queen Victoria Nightmarket geweest en toen gauw naar het busstation. Want ik ging met de nachtbus naar Sydney.

Slapen in zo bus? Dat kan ik niet dus toen ik donderdagochtend aankwam in Sydney was ik blij dat ik meteen me kamer in kon en heb ik een gat in de dag geslapen. 'S Avonds ben ik alleen met Eva uiteten geweest en toen was de dag alweer om. Vrijdag ben ik 's ochtend bij de familie Vagenas op bezoek gegaan! Heel fijn om er weer even te zijn. En JJ was door het dolle heen toen hij me zag! Hij rende naar zijn boekenkast en pakte het boek: we gaan op berenjacht, want ons boek is! Dus ik mocht het meteen voorlezen, want niemand anders dan ik mag het van hem lezen. En later ook nog een treinbaan gebouwd en ondertussen met John en Caroline bij zitten kletsen. Leuke dag en de tijd ging veel te snel! Later op de dag weer even naar Manly om bij te kletsen met een andere vriendin tijdens een lekker diner!

Zaterdag ben ik naar de hoofstad gegaan! Canberra is een, in mijn ogen, ondergewaarde stad en ik ben blij dat ik er ben geweest. Het is een hele mooie stad, die heel modern is. Canberra in bestempeld tot hoofdstad omdat Melbourne en Sydney beide niet wilde dat de andere de hoofdstad werd. Dat is in 1901 besloten, maar pas in 1927 was de stad klaar voor het parlement! En dat parlementsgebouw bleek overigens al snel te klein, dus in 1988 was het nieuwe, onwijs grote, parlemt klaar. Het koste 1,2 biljoen en je mag er gewoon naar binnen. Dus dat hebben we gedaan. Het is helemaal gebouwd van marmer en zandsteen uit Europa en ziet er prachtig uit. Je mag in alle kamers komen en het systeem werkt vergelijknaar met Nederland. De 2e kamer is in een mooie kleur groen die voor de eucalyptusboom staat en de 1e kamer is de kleur rood van de outback. Ik had in het hele gebouw best nog wat langer kunnen rondlopen! Daarna hebben we met de bus een rondje door de ambassade wijk gereden. De een nog imposanter dan de ander en als het kon in de stijl van het land. Maar de Nederlandse ambassade was een stijlloos gebouw vergeleken met de rest. Van alle ambassades door naar het National Museum of Australia en dat is groot! 2 uur in rondgedwaald en ik had nog lang niet alles gezien. Maar we gingen naar het War Memorial, de grootste van Australië en daar zijn alle oorlogen vanaf world war 1 tot en met nu vertegenwoordig in diverse tentoonstellingen. Interessant om de Australische kant van de oorlogen eens te bekijken. Want ik wist eigelijk niet dat ze bij de grote oorlogen intensief betrokken waren, maar dat leer je ook niet echt in Nederland. In het midden van het gebouw is een pool of remembrance waarin het eeuwig vuur brand. En tegen sluitingstijd hadden ze daar The Last Post ceremony. Waarbij elke dag een andere gevallen soldaat herdacht wordt met zijn of haar verhaal, er worden kransen gelegd en de last post wordt gespeeld. Op de weg naar buiten liep ik langs de muur met alle gevallen soldaten van Australië en daar zag ik bij world war 2 een bekende naam. Soldaat H.E. Dolman is gesneuveld en ik vroeg me af of dat familie is. Nogal onder de indruk van dat hele gebouw zijn we naar Mount Ainslie gereden voor een laatste panorama view over de stad en toen terug naar Sydney.

Vandaag was het weer een rustdag ow en ook nog eens pasen! Dus vrolijk pasen! Morgen vroeg de trein in voor een nieuw avontuur. Ik ga naar Griffith voor mijn farmwork en ik ben klaar voor de nieuwe uitdaging. Ik update jullie vanaf de farm hopelijk snel met de nieuwste nieuwtjes! Xxxx