Goededag! 5 weken zijn voorbij gevlogen en al het fatmwork zit erop. Ik zit nu in Cootamundra te wachten op de trein naar Sydney! Maar wat is er de afgelopen 5 weken zo'n beetje gebeurd? De kleine uk is hersteld van zijn openratie en verder was het grotendeels was regen, regen en nog een regen. Dus het zaaien is nog steeds niet afgerond. Nog 1 groot paddock te gaan, dus 80% zit erin! De grooste angst was dat de dorperwten die gezaaid waren niet goed zouden komen, maar vorige week hadden we het verlossende woord: het komt goed. Maar veel werk op het land zat er niet meer in.

Wel hebben alle machines groot onderhoud gehad, kon er vrachten met hooi vervoerd worden en is de Barley van vorige jaar verkocht. Dat betekend dat ik nog aardig wat ritjes in de vrachtwagen hebben kunnen maken (als hulpje naast de chauffeur) om te helpen. En heb ik zelf ook superveel kilometers gereden om onderdelen van a naar b te brengen, chemicals halen en brengen naar de verschillende farms en ben ik een uitstekende pilotdriver. Gister nog 1x in de grote tractor gereden en dat over dirtroads waar het water niet eens meer wegloopt, omdat de grond verzadigd is.

Omdat het weer zo slecht was en de meeste backpackers al weg zijn (behalve ik) had de familie besloten om op vakantie te gaan. En ik mocht mee! Wat een geluk! We zijn naar Port Macquarie geweest in de auto. Past precies: 3 volwassenen, 4 kids en achter de auto een trailer met alle bagage. De trip er naartoe was goed te doen. We vertrokken 6 uur in de ochtend en ik heb de hele rit veel geslapen. 7 uur 's avonds waren we er eindelijk. Ze hadden een mooi huis gehuurd met airbnb vlak bij het centrum en het strand. We bleven er voor 8 dagen en elke dag was er wel een beetje strand. Ik heb veel gezwommen en 'gesurft' en heb het reuze naar mijn zin gehad. De eeste dag liepen we langs de haven naar het strand en zagen we dolfijnen spelen rond de mond van de haven. Het was ook wel een sportieve week, want naast het zwemmen en surfen heb ik ook (pogingen gewaaagd) gefirsbeet, football gespeeld(AFL-style), getennist en gegolft (zowel mini golf als het zover mogelijk slaan op een range). Het weer was rond de 18/20 graden met een lekker zonnetje, dus veel wandelen en buiten zijn met de familie was helemaal niet erg.

In Port Macquarie hebben ze ook 50 levensgrote beelden van koala's verspreid door de stad met allemaal verschillende beschilderingen, dus gingen we ook op koalajacht. 30 van de 50 hebben we gevonden en de een nog mooier dan de ander. Ook de strawberry farm hebben we bezocht en onze eigen aarbeien geplukt. En een emmertje vullen ging als volgt: 1 voor het emmertje en 1 voor jezelf ;) heerlijk! Ook ben ik bij het koalaziekenhuis geweest, waar ze koala's opvangen en laten revalideren na een aanrijding, ziekte of bush fire. En wist je dat koala's 200x per dag poepen. Weer zo'n feitje waar je niks mee kan, maar wat ik ook niet meer vergeet. En de dag voordat we weggingen heb ik walvissen en dolfijnen gespot. Wat een machtig mooie en grote beesten zijn die walvissen. En ze waren een eindje uit de kust, maar toch geen probleem om ze te zien!

En qua eten? Zelf koken natuurlijk, maar we waren in een vissersdorp, dus bijna elke avond een vis gegeten, want landinwaarts eten ze dat bijna nooit (want dan is het niet vers). De vader was wezen vissen en bereidde de vis zelf. En jammie dat kon hij wel hoor.

De dag dat we vertrokken gingen we niet terug naar de boederij, maar naar vrienden van de familie met een schapen boederij. De trip was redelijk lang en ik heb gewoon weer alles weggeslapen en 's avonds kwamen we er aan. Je rook meteen dat je op een dierenboederij was, het is niet dat het stinkt, maar het is een specifieke geur. De volgende ochtend vroeg op en handen uit de mouwen, want ook op andermans boederij steekt iedereen de handen uit de mouwen. Eerst geholpen met het verwojderen van een hek rondom een paddock, zodat de paddock groter werd, daarna dat hout in de hens steken tot een groot bonfire. Waar dan uiteraard ook ineens marshmallows verschijnen. Na de lunch kwamen er 2 vrachtwagens vol met 600 nieuwe schapen en 600 nieuwe lammetjes aan. En dat was zo sneu om te zien. Volgens de eigenaren de slechste vracht die ze ooit binnen hebben gehad. Die dieren kwamen uit de vrachtwagens helemaal onder de uitwerpselen, sommige vachten van de lammetjes waren weg tot op de huid (stress) en veel waren kreupel. Er kwamen zelfs 3 doden schapen en een dood lammetje uit. De keupelen die niet meer opstonden hadden tot de volgende ochtend om op te staan en anders werden ze afgemaakt. Een beetje aangedaan ging ik naar bed. De volgende ochtend was het tijd om met de schapen te gaan werken. Eerst alles bij elkaar drijven, om ze vervolgens te sorteren. Schapen bij schapen, kleine lammetjes bij elkaar en de lammetjes die meteen klaar zijn voor de slacht bij elkaar. Dat was wel heel leuk om te doen. Het komische is dat iedereen die daar werkt/zich met schapen bezighoudt een eigen kreet heeft om de schapen op de jagen. En die geluiden kan je natuurlijk niet uitdrukken in woorden, maar ik had bij sommige tranen in me ogen van het lachen.

Na het sorteren, moesten alle schapen door een voetenbadje en kregen ze een shotje vitamine oraal toegedient. Mijn taak: schaapjes tellen. Serieus...schaapjes tellen. Om te checken of het er wel echt 600 waren. Na de schapen hetzelfde verhaal bij de lammetjes. Eerst door een voetenbad, een vitamine shotje oraal en een naald in hij lijfje met een vaccinatie. Ik mocht the needle toedienen en tellen. En een ander telde dan weer alleen de lammetjes met huidschade. Kortom een dagtaak. Einde van de middag waren we klaar en gingen we gauw de auto in terug naar Binya.

De laatste 2 weken vlogen om. De kinderen hebben ook schoolvakantie, dus die gingen ook bijna dagelijks mee om te helpen op de boederij. Maar ik denk 1 van de leukste dagen was afgelopen zaterdag. Salamidag! De hele week er naartoe was al in het teken van salami maken. Dat doen ze elk jaar met een groep vrienden van verschillende boederijen. 1 stel is Italiaans en weet dus hoe salami gemaakt moet worden, 1 stel heeft de varkens en de andere familes helpen allemaal mee. Dinsdag werden de varkens geslacht en opgehangen om alvast een beetje af te sterven en zodat al het bloed eruit kan lopen. 1 van de varkens hing bij ons in de grote koeling. En dat wist ik, maar was ik even vergeten toen ik de eerste keer binnenliep dat ze er hingenl mijn hartslag ging van normaal naar 200bpm en er vlogen wat woorden uit me mond die ik niet zal herhalen. Raar gezicht hoor, leek een beetje op de killroom van Dexter (of kijk ik teveel tv?) Op de dag zelf was het al vroeg verzamelen. De mannen zorgen ervoor dat het vlees wordt verwerkt. En de vrouwen (dus ik ook) stonden de darmen te wassen die gebruikt worden voor salamiskin. Ik had nooit in mijn leven bedacht dat ik darmen zou wassen en de lucht zit ook meteen voor een paar dagen in je huid. Na het wassen van de darmen, hebben alle dames lunch bereik en gingen de mannen de salami's maken, af en toe ging ik kijken en het is een heel proces, super leuk om te zien. 4 smaken hebben ze in totaal gemaakt: rode wijn en knoflook, peper, brandy en neutraal. Daarna hebben we nog 600 gewone worsten gemaakt en alles gelabeld. Daarna gingen we avond eten bereiden en werd er flink geborrelt. Een lange maar ow zo gezellige dag. De salami zelf moet alleen minstens 6 weken drogen, dus of ik ze ooit zal proeven. Misschien als ze mij een worst opsturen.

Gister was mijn laatste dagje en heb ik voor iedereen pannenkoeken gebakken. Als bedankje heb ik een prikkeldraad ster gekregen. Best cool hoor, maar hoe neem ik dat nou weer mee? In iedergeval hebben ze me hartelijk bedankt voor mijn inzet en mijn papierwerk voor het visum ingevult. Nog wachten op het laatste loonstrookje en dan ga ik het aanvragen.

Nu nog een paar uurtjes en dan ben ik in Sydney. Ik blijf logeren bij de collega van papa, die ik heb leren kennen. En mijn weekend is al weer volgepland met afspraken om bij te kletsen! Zondag weer naar de familie Vagenas en daar kijk ik enorm naar uit!

Tot de volgende blog xxxxx

P.s weten jullie nog dat ikbegin februari kon vertellen dat Kirsten en Irene kwamen. Dat is nu nog maar 5 nachtjes slapen....exciting!!