De tijd vliegt als het gezellig is! En helaas zijn de dames gisterochtend vroeg naar het vliegveld vertrokken. Maar wat een gave tijd hebben wij gehad! De laaste blog eindigde dat we in Alice springs waren aangekomen, nu 3 weken verder heb ik genoeg te vertellen.

De dag na dat we in Alice Springs waren aangekomen werden we om 6 uur opgehaald om te beginnen aan de rocktour. Ryan was de naam van onze tourguide en het was zijn laatste tour na 10 jaar, dus hij ging er een feestje van maken! We hadden een prima busje, een leuk niet te groot clubje en konden vertrekken. Het is nog best een eindje rijden naar Ayers Rock Resort, waar we zouden gaan kamperen, dus heb ik nog best eventjes geslapen. De eerste stop was bij een servo met een look-out naar Mount Connor. Ik had de berg al iets eerder gespot en dacht dat het Uluru was, wat bleek...de bijnaam van de berg is Fake Uluru. Tsja foutje moet kunnen! Daarna verder gereden naar de campsite, maar niet met nog een kleine stop om hout te sprokkelen voor het kampvuur. Dat was briljant en hilarisch! We stopte bij een stukje met dode bomen die we mochten omtrekken en afbreken. Met super veel enthousiasme gingen kirsten en ik er tegenaan. We hebben gehuild van het lachen en al helemaal toen ik ineens op de grond lag omdat de tak waar ik aanhing meegaf! Iedereen had ons horen giebelen, maar we hadden we de stevigste takken. Moesten natuurlijk geen whoosh-hout meenemen, want dat is whoosh en weg. Dat moeten we niet hebben natuurlijk. Op de camping aangekomen hebben we geluncht en het hout neergelegd, om vervolgens naar Uluru cultureel centrum te gaan. Daar konden alle verhalen van rond de rock lezen en nog wat meer over de cultuur te weten komen. Vervolgens reden we naar de Uluru toe en hadden we wat vrije tijd om te wandelen. Er is ook een mogelijkheid om er op te klimmen, maar de aboriginals vragen dat uit respect niet te doen. Dus dat verzoek hebben wij gerespecteerd en hebben de basewalk gedaan. Een rondje rond de rots en hij is mooi hoor. Veel meer verschil in de lagen dan in had gedacht, wat zorgt voor prachtige tinten rood. We hebben wel de rots even aangetikt om spiritualiteit mee te krijgen. Het was een mooie wandeling! Na de wandeling reden we een stukje van de Uluru af om de sunset te gaan bekijken, met bubbels. De zon die steeds verder zakt zorgt er voor dat de steen steeds een andere kleur krijgt. En stiekem is het nog wel het mooist als de zon weg is en de lucht een waanzinnig mooie kleur heeft. Dat zijn wel momentjes die op een foto nooit zo mooi overkomen als in het echt! Nadat de zon onder was gingen we terug naar het kamp, kampvuur aan, wraps als diner, mashmallows als toetje en de swags pakken om in de slapen. Een swag is een soort tent-slaapzak met een matrasje erin, waar je dan met je slaapzak weer in gaat liggen. Dus je slaapt letterlijk onder de sterren in een platte 'tent'. Het was wel fris s nachts, maar daar kan je je op kleden. Het mooiste aan het slapen in de swag was, dat je letterlijk slaapt onder een sterrenhemel. Met geen lichtje in de buurt is de hemel vol met miljoenen, triljoenen sterren. We konden ook nog Mars en Jupiter zien en we hebben ook nog heel wat vallende sterren gezien. Ik kan je nu al vertellen dat die de mooiste overnachting uit mijn leven is geweest en mijn hoogste hoogtepuntje in Australië.

Dag twee van de tour was weer vroeg uit de veren, want we gingen naar de zonsopgang kijken bij de Uluru&Kata Tjuta. De zon kwam tussen die 2 in op en gaf weer prachtig uitzicht! Daarna naar de Kata Tjuta gereden en daar een mooie hike door het hele gebied gemaakt. Ik persoonlijk vind Kata Tjuta veel mooier dan Uluru. En wat wel ons geluk was is dat het niet zo lang hiervoor ook goed had geregent (meer dan normaal in een jaar valt), dus alles was ook mooi groen. Na de wandeling gingen we terug naar de camping voor een lunch. We kregen kamelenburgers en die zijn lekker hoor! Na een lekkere lunch weer de bus in om naar de volgende camping te rijden, vlak bij de kings canyon. Daar op de camping aangekomen (met wederom een leuke stop om hout te sprokkelen, en de hele bus was ineens een stuk enthousiaster dan gister) hadden we een beetje vrije tijd. Dus zijn we tank hill opgelopen met een leuk groepje om de zonsondergang te bekijken. Uiteindelijk hadden we die wel net gemist omdat we teveel zaten te kletsen, maar hij was vast heel mooi. Terug naar het kampvuur waar Ryan een super uitgebreid en heerlijk diner stond te maken. Aardappelen op het vuur voor de puree, een dempah (brood) in een gietijzeren pan bedekt met kolen en een kangaroo staart ook in de kolen om gaar te worden. Daarbij nog salades en vlees van de bbq. Het was heerlijk. Ook de kangaroostraart geprobeerd, maar dat stinkt niet normaal. En ook de smaak is niet zo heel lekker. Hoewel het als delicatesse wordt gezien, zal ik het niet nog eens eten. Na het eten nog marshmallows bij het vuur en hebben we flauwe geintjes zitten uitwisselen. De leukste van ryan is toch wel: why is the tomato blushing? (Volgende blog de uitkomst ;)). Daarna de swags weer in, sterren kijken en ow wist je ook dat we de milky way konden zien. Het blijft prachtig. En weer heerlijk geslapen, want ik was nog beter op de kou gekleed dan de nacht ervoor!

Ook dag 3 was vroeg op en naar de Kings Canyon. We gingen een hike doen door de hele canyon en het begin is Hart Attack Hill, nou ik kan je wel vertellen dat mijn conditie niet heel goed is. Want die berg opkomen was best heftig zal maar zeggen. Ik kreeg het er flink warm van, maar het uitzicht bovenop was het dan wel weer waard. Net als de rest van de wandeling. In de Canyon was het ook weer flink groen en dat stak mooi af bij alle rotsen. Dicht bij de randjes komen mag niet meer, omdat er selfie-makende-mensen zijn uitgegleden en dat niet meer navertellen. Maar de cliff inkijken kon ook vanaf een afstandje. Na de canyon gingen we terug naar de camping voor de lunch (left-overs en bacon&eggs) om vervolgens naar de kamelenfarm te gaan. Onderweg stopte we nog bij een roadhouse voor een toiletbreak en daar was een vrouw die een joey (baby kangaroo) had en die naar de opvang gebrengen, want mama kangaroo was dood geschoten. En we mochten de joey allemaal even van haar vast houden. Hoe schattig is zo'n klein zacht kangarootje :) Hier zou je wel de oneliner van despicle me kunnen uitroepen! Maar na de break gingen we dus weer verder naar de kamelenfarm. Daar kregen we een gratis ritje en of ik dat nou leuk vond ben ik nog niet uit. Het was letterlijk een rondje van 200 m en irene en ik mochten samen op Maki. En Maki had er niet zo zin in en deed een beetje wat hij wil. En dan zit er ook nog een koord door zijn neus om hem te leiden, waar degene die naast ons meewandelde/rende nog best aan trok. Ik vind dat dan weer zielig. En het zitten op zo'n kameel (eigelijk dromedaris, van het heeft maar 1 bult, maar hier hebben ze geen onderscheid tussen die twee) is helemaal niet comfortabel. Het was in ieder geval een interessante ervaring! Na de farm gingen we terug naar Alice Springs, daar hebben we bij de tapasbar gegeten. Maar we gingen vroeg naar bed, want 5 uur gingen we de bus weer in richting Darwin.

Het was dus erg vroeg dat we werden opgehaald door Mel, die ons binnen 2 dagen van Alice Springs naar Darwin zou rijden, dat is 1500 km. Het is dus vooral rijden, met een paar stops tussendoor. De eerste benzinestop was bij Wycliffe Well. En omdat die dorpjes niet veel meer hebben dan een roadhouse met campsite maken ze vaak iets om het wat touristischer te maken. In dit geval was Wycliffe Well het UFO centre van Australië. Dus de toiletten waren voor femaliens en maliens en je kon met een alien op de foto of met je hoofd door zo'n uitgesneden rondje op een bord wat dan beschilderd is. Wij drieen hebben het naar onze zin gehad bij de wc's voor de femaliens. De volgende stop was in Tennant Creek, maar de meerderheid aboriginal is. Daar konden we wat halen voor de lunch en opweg naar de supermarkt weg ik zomaar op me arm geslagen door een passerende aboriginal in een scootmobiel. Dus ik was een rode handafdruk rijker bij vertrek uit Tennant Creek. Heel vreemd, maar veel aboriginals hebben een drinkprobleem, dus wie weet was deze man met losse handjes ook wel dronken. Weer in de bus ging de muziek met foute meezingers aan en dan schiet de reis wel weer een beetje op. De laatste stop van de dag was Daily Waters Pub, wat ook meteen ons restaurant en hostel was. Het is een pub die van boven tot onder volhangt met souveniertjes die bezoekers hebben achtergelaten. Van petjes tot verlopen legimiaties en van vreemde valuta tot ondergoed bedekt elke vierkante milimeter van de kroeg. Bij gebrek aan een geuzenvlag hebben wij geen souveniertje achterelaten. 'S avonds was er tijdens het eten ook nog live muziek wat allemaal country achtig was. Met de tourgroep hebben we nog van de grijze nomaden de nutbush leren dansen en hebben we lekker zitten borrelen. Tot half 9 en toen waren we versleten en moe.

En de volgende ochtend zaten we wederom om 5 uur in de bus. Voor de resterende 550 km. Dag 1 hadden we namelijk 950 km gereden! Om 7 uur kwamen we aan bij de termaal baden, waar we onze ochtend plonsje hebben genomen. Het water was 30 graden en dat is heerlijk wakker worden. Alleen het water uitgaan valt dan wel weer even tegen. Tijdens het zwemmen kwamen ook nog een paar wallibies goedemorgen zeggen! Nadat we wakker waren gingen we de bus weer in naar de Edith Falls. Daar konden we weer zwemmen in de plas met een klein watervalletje. En met overaf waarschuwingsborden voor crocs (ook al zitten die daar niet het zou zomaar kunnen van wel) is zo'n zwempje naar de waterval en terug wel eventjes spannend. Maar ik heb nog steeds al me ledenmaten. Na in de zon weer opgedroogd te zijn ging onze tocht verder naar Darwin met onze laatste tussenstop in Katherine voor lunch. In Darwin aangekomen checkte we in bij het hostel en gingen we naar Monsoons voor een fishbowl cocktail en wat eten. Wederom om half 9 moe en naar bed. Maar nog wel even de beste zangers van teruggekeken!

Zondag waren was ik ook weer vroeg wakker, want je zit zo'n beetje in dat tourritme. Maar gelukkig was ook harry potter uitgekomen dus ik had wel wat te lezen tot de rest ready to go was. We zijn rondje door Darwin gaan lopen, eerst door de Botanical Garden en vervolgens door Bicentenial Park. Daarna even door de winkelstraat en even op een terasje gezeten. Het weer in Darwin in nooit onder de 30 graden, dus alles gaat ook op zijn gemakje. En binnen 2 stappen zaten ook wij in dat ritme. Einde van de middag hadden we met een paar van de laatste tour afgesproken en zijn we naar mindil beach gelopen voor de markt en de zonsondergang. Dat was een erg leuk marktje met vooral veel streetfood, dus we hebben van verschillende tentjes wat geproefd en dat was allemaal lekker.

Maandag was onze rustdag en hebben we maar eens gewassen. Daarna zijn we naar de lagoon gegaan en hebben we daar gerelaxt. Halverwege dag was helaas harry potter al weer uit, maar ik had nog meer e-books. 'S avonds wilde we naar de deckchair cinema, dus hadden we tapasjes gehaald bij de supermarkt om mee te nemen. Voor de cinema weer een zonsondergang bekeken en toen de cinema ingelopen. In een knusse openlucht bios met van de echte ouderwetse strandligstoelen. We was ook nog een terrasje waar je kon eten en er hingen overal van die gekleurde lichtjes. Met onze kussentjes in de rug en tapas op schoot begon de film Pawno. Het is een soort filmhuis film uit Australië en was soms vreemd en soms heel grappig. Tijdens de film liepen er overal possums te zoeken naar eten. En ze waren zeker niet schuw want Irene moest ze letterlijk van de stoel naast zich afslaan, want ze vonden onze kaas wel interessant!

Dinsdag hebben we de olietunnels van WWII nog bezocht en over de pier gelopen voor we op een terrasje neerplofte. Met een drankje en een spelletje yatzee hebben we ons goed vermaakt en gingen we ons daarna klaarmaken voor ons luxe diner wat die avond gepland stond bij Pee Wee's at the Point. Ik had een dinervoucher gekregen van de familie van de boederij en we hadden online gekeken naar de kaart en konden er uit opmaken dat een spijkerbroek en shirtje niet de dresscode was. Dus allemaal een jurkje uit onze backpack, haren doen, make-upje op en de taxi in naar het restaurant. Binnen zag het er allemaal heel leeg uit en het restaunt was allemaal buiten (dat kan want het is nu dry-season). We werden verwelkomt met een amuse van baramundi ceviche en de wijnkaart. Bij het kiezen van de wijn werd ook gevraagd wie hem wilde proeven en aan Kirsten de eer. Ik heb overigens een virgin mojito besteld, want ik houd helemaal niet van wijn. Vooraf namen we een tasting playe voor 3 personen met een tour door de chefs entree's. We kregen duckpate met toast, seared scallops met een lekker sausje, smoked salmon and beetroot en coconut crocodile. Echt allemaal super lekker. Als hoofdgerecht hadden we allemaal wat ander en ik had gekozen voor de sweet potato gnocchi met carrot puree and sauted mushrooms en nog wat groentjes. Je zou bijna je bord aflikken zo lekker, maar dat kan dan weer niet. En dan als toetje had ik gekozen voor de 'chocolate slut', met heel veel chocolade:pudding, merinque, macaroon, mouse & witte chocolade ijs met frambozen ijs en ook nog frambozen gel en pistache kruimels. Echt heerlijk. Dit was een top diner en een top avond!

De volgende ochtend moesten we om 6.30 klaarstaan voor de Kakadu tour en raad eens hoelaat wij wakker werden...6.27. Maar binnen 8 minuten stonden we aangekleed, tandengepoetst, uitgecheckt voor de deur klaar. Thank god dat we onze tassen de avond ervoor al helemaal klaar hadden staan. En uiteindelijk werden we om 6.45 opgehaald. Maar eenmaal in de bus kon de tour beginnen. Adam was onze tourguide en Amber was tourguide in opleiding. De bus zat helemaal vol, dus moest er 1 voorin bij de gidsen komen zitten en dat was ik (vrijwillig hoor). Het beste uitzicht van de bus, maar helaas geen goed werkende koeling voorin, dus het was wel heel erg warm. Enfin we waren vertrokken en de eerste stop was Corroboree billabong voor een cruise over de zoetwater rivier. Tijdens de cruise hebben we in totaal 9 salties (saltwater crocodile) gespot, de gevaarlijke krokodil. Freshies (freshwater crocodile) zijn daarentegen niet echt gevaarlijk, behalve als je ze zou bedreigen. Leuk feitje is toch wel dat salties veel water in freshwater zitten, maar ze heten saltwater crocs omdat ze als enige soort wel in zoutwater kunnen overleven.De krokodillen die we hebben gezien waren best grote beesten. En we zagen ze zowel op de kant opwarmen als in het water zwemmen. Hele indrukwekkende beesten om te zien. Na de cruise gingen we door naar Ubirr waar we aboriginal rockart konden bewonderen en daarna een leuke klim omhoog met uitzicht op de 3 verschillende gebieden van Kakadu National Park, namelijk de wetlands, rocklands en woodlands. Blijft wel een vreemd gezicht dat ze stukken systematisch laten afbranden, want dan zie je tussen allemaal groen ineens een stuk nog half narokend zwart geblakerd stuk grond. Weer terug in de bus zijn we naar de campsite gekeken. Daar ging de bbq en het kampvuur aan en sliepen we in safaritenten. We wc's waren een stukje lopen in het pikkedonker, dus met onze zaklamp liepen we erheen, maar op dat pad zaten heel veel padden, waar je telkens bijna op ging staan. Dus gillend en lachend naar de wc en terug, maakte dat toch wel een leuke wandeling!

De volgende ochtend konden vertrokken we naar JimJim, een lange zeer hobbelige weg er naartoe en dan nog een klim/klauter hike naar de waterval. Maar het is dry season, dus er is nu geen waterval, maar wel een plungepool en een leuk strandje met een watertje eromheen. Dus hebben we lekker gezwommen. Daarna weer naar een aboriginal cultuur centrum om nog meer te leren over hun cultuur. Maar dat is toch per stam weer heen verschillend en er zijn meer dan 200 stammen, dus dat is best veel verschillen om te onthouden. Gelukkig zitten er in de kern veel overeenkomsten. Elke stam heeft mannenzaken, waar allen mannen bij mogen zijn, vrouwenzaken voor alleen vrouwen, kinderzaken voor kinderen en de 'blanken'. En hoe meer respect je kreeg hoe meer verhalen je te horen kreeg en rituelen je leerde kennen. Na wel iets meer geleerd te hebben gingen we door naar Yellow Water, een natuurgebied mdt heel veel vogels. Daar gingen we vogels spotten (en eventuele crocs, maar die waren er niet). En ik moet zeggen dat ik vogels toch niet super boeiend vind, maar ieder zijn eigen hobby. Adam de tourguide was in ieder geval helemaal in zijn sas. Daarna terug naar de campsite, waar het kampvuur weer aanging, de marshmallows ook weer te voorschijn kwamen en lekker met de super gezellige groep socializen. Haggis (ja niet het gerecht, maar dat is echt zijn naam) was toch wel de leukste van de groep. Hij is een schot die hier al 8 jaar woont, maar nog steeds niet te verstaan is met zijn accent. Dus onze gesprekken duurde wat langer omdat ik telkens moest vragen of hij het in fatsoenlijk engels kon herhalen. En hij droeg dag en nacht zijn vliegenwerende hoed, daar hangen dan koordjes aan met op het eind een stukje kurk. Het is een memorabel figuur.

Dag 3 van de tour was alweer de laatste en we begonnen bij Maguk waterhole waar we konden zwemmen. Het was maar een korte zwembreak dus heb ik even overgeslagen. De volgende stop was Moline Rockhole, stuk kouder water, maar daar wel gezwommen. Er was nog een mini waterval, maar daar ben ik niet helemaal heen gezwommen, omdat je dan onder mega spinnen door moest zwemmen. Zover ben ik nog niet. Kirsten en Irene wel, die vonden dat geen probleem. Ook kon je nog snorkelen in het water en zaten er 2 schildpadden, dus dat was helemaal fantastisch. Na deze zwemplek moesten we weer terug richting Darwin, wat nog een flink stuk rijden was. Met met nog een tussenstop bij Adelaide River, waar Charlie the bull is opgezet, waren we bijtijds terug in Darwin. Wasje doen, hapje eten en lekker slapen.

De volgende dag hadden we pas om 19:35 onze vlucht naar Cairns, dus hadden we tijd om wat te doen. Er was aboriginal art fair in het conventie centrum, dus gingen we daar even kijken. Er was zelfs nog een Zugubal dansgroep, met traditionele dansen die een gast optreden deed, wat wel indrukwekkend was om te zien. Daarna waren we naar het museum geweest wat ging over het bombardement van Darwin en the royal flying doctor. En dat is toch wel het leukste museum tot nu toe! Bij binnenkomst hebben we twee hologrammen gezien, 1 over het bombardement en 1 over de oprichting van de RFDS. En daarna hebben we met een virtual reality bril het bombardement van dichtbij meegemaakt. Binnen 1 seconde zit je er helemaal in ben je een beetje gedesorienteerd, maar indruk maken doet het zeker. En ook was er in het museum een vliegtuig van de RFDS helemaal uitgerust met zoals het er uitziet en dat is echt wel cool. Hoewel we vooral hebben gelachen, ben ik wel heel erg impressed met het hele idee van een doktersssrvice per vliegtuig hier in een land als Australië. Na het museum zijn we op de pier nog heerlijke fish&chips wezen eten met calamari als extraatje, voor we naar het vliegtuig gingen. Om 10.35 waren we in Cairns geland en een uurtje later ingecheckt en wel in het hostel waar ik al eens eerder was geweest. En de volgende ochtend zouden we opgehaald worden door Deep Sea Divers Den voor een 3 daagse liveaboard trip op het Great Barrier Reef.

De trip die we gingen doen heb ik in maart ook al gedaan, dus ik wist dat het top zou worden. Maar uiteindelijk was het nog leuker dan verwacht! Het voelde als een 3 daagse hotel trip op het water met de leukste activiteit ter wereld: duiken. Eerst gingen we op de reef quest die ons naar de liveaboard zou brengen. Aan boord van die boot deden we al 2 duiken. Ook Irene en Kirsten kregen introductie duik. En ik was heel erg blij, want Kirsten is niet dol op zwemmen en geen fan van visjes, maar kwam super enthousiast het water uit met dat ze haaien hadden gezien en ze nooit meer wat anders wilde doen! Dus ook Irene en Kirsten zijn weg van het duiken ;) Dat is nog meer kans op buddies! De volgende 2,5 dagen op de Ocean Quest (liveaboard) waren super. Hoewel de zee wat ruiger was en ik na elk ontbijt wat zeeziek was, hielpen de gingertablets wel. En het eten en de crew waren weer fantastisch en het boot sliep fantastisch. Maar het leukste bleef toch wel het duiken en de leuke buddies (Nick, Fabienne en Dominic). Eindelijk heb ik ook schildpadden gezien! In 1 van de duiken wel 3 tegelijk. Wat heb ik nog meer gezien: Nemo's, Dory's, barracuda's, nudibranches (&en een spanish dancer variant), triggerfish, white tip reefsharks, pufferfish, octopus, humpshead maori wrasse, stingrays, moray eels en lobster. Tijdens de nachtduiken was het weer heel anders, daar zag ik heaps of sharks (white tip en grey reefsharks), kleine krabbetjes, garnaaltjes, een rock cod en een mega krab. Maar de leukste duik was toch wel de allerlaatste, niet per se om wat we gezien hebben maar omdat me laatste duik met Kirsten en Irene samen was! Oeh en wat ook wel tof was, vanaf de boot zagen we een baby queensland grooper! Maar die was al groter dan een gemiddelde reefshark, echt bizar hoe groot! Kortom de duiktrip was wederom een succes! Terug in Cairns waren we allemaal best moe en zijn we na een hapje eten bij de mexicaan gaan slapen.

Woensdagochtend mochten we weer optijd op om de bus te pakken naar Airlie Beach. Dat was een busritje van 10 uur en was opzich wel prima te doen. Slapen, muziek luisteren en af en toe de benen strekken. Er werden ook nog films gedraaid, die volgens mij vooral heel oud waren. Maar ik heb ze niet gekeken. In Airlie beach aangekomen konden we inchecken in een super chill hostel. 4 persoonskamer voor onze 3-tjes met eigen badkamer! Heel fijn :) Daarna hebben we lekker australisch gegeten met een tastingplate van krokodil, emu, kangaroo, buffalo en hadden we nog dinosaur ribs en een Yenda biertje (wat wel leuk was, omdat mijn farmwork 15 minuutjes van Yenda was. Ik ben best vaak langs de brouwerij gereden).

De volgende ochtend konden we rustig aan doen, want de boot vertrok pas 14:00 uit de haven richting Whitsundays. Dus we zijn lekker wezen ontbijten, rondje door Airlie gelopen (want heel groot is het centrum niet), even bij het strand wezen kijken en daar nog over het marktje gelopen. Bij de markt heb ik weer eens een veertje in me haar laten zetten en daar ben ik nog steeds blij mee. Volgens de vrouw kan het er langer dan een jaar in blijven, dus wel zullen zien! Uiteindelijk konden we de boot op en vertrokken we naar Hook island voor de eerste overnachting op de boot. De groep was gezellig, maar de boot was redelijk klein voor 32 man. Privacy is er niet en alle dames delen 1 douche en wc en de mannen ook. De bedden waren wel prima, mits je een enkel bed had. Kir en Irene deelde een bed, wat meer een 1,5 persoonsbed was. Het varen was wel mooi en eenmaal in de baai aangekomen hebben we echt wel veel turtles gezien die hun laatste ademteug kwamen nemen voor het slapen gaan! Toen de zon onder was konden wij weer sterren kijken en genieten van een lekkere maaltijd! En die nacht heb ik echt als een blok geslapen. Ik sliep zo vast dat ik de wake-up call had gemist en Irene me uiteindelijk echt wakker moest maken! Maar nadat ik wakker was en had ontbeten, was ik wel weer klaar voor de dag! We gingen onze tas pakken om naar Whitehaven beach te gaan, maar ik stapte net verkeerd de trap af en stootte keihard me teen. Gewoon doorgaan, maar ik voelde dat het niet helemaal lekker zat. Uiteindelijk toch genoten op Whitehaven beach waar het starnd pravhtig wit is en het water azuur blauw. Zo mooi contrast, heel gaaf om te zien! We hebben nog even door het water gelopen en stingrays gespot en na 3 uurtjes moesten we weer terug naar de boot. Inmiddels was me teen paars/blauw en dik. Dus waarschijnlijk zwaar gekneusd of gebroken,maar niet ontwricht. Dus tapen en pijnstillers, want meer kan je er ook niet aan doen. Maar de boot vaarde ook weer verder en de volgende plek was een goede duik/snorkelplek. Duiken lukt niet, omdat we voet niet in een vin kan, maar ik heb gesnorkelt en het koraal zag er heel mooi uit. Veel kleur en ook veel vis, maar toch anders dan bij Cairns. Terug bij de boot was de glijbaan uitgeklapt van de boot het water in dus gingen we daar nog een paar keer van af, blijft toch altijd leuk! Daarna weer warm aankleden en lekker eten en kletsen met de groep. We konden weer sterren kijken voor het slapen.

De laatste dag gingen optijd terug en tijdens de tocht werden we verrast door walvissen heel dicht bij de boot. Eerste keer een moeder en baby op nog geen 20 meter van de boot en later nog een koppeltje bij elkaar. Die beesten zijn van dichtbij inmens groot en zo gaaf om te zien! Heel de boot was afgeleid en gefocust op nog meer walvissen. Maar 4 bleef het totaal, wel werden we nog verrast door dolfijnen! Terug in Airlie moesten we even wachten met inchecken, maar daarna hebben we op het strand gechillt. We zochten de zaterdag markt, maar die was om 14:00 afgelopen en het was half 4. 'S avonds gingen we met een groepje van de boot een burger bouwen bij de Macca's het blijft leuk om je eigen burger te bouwen en nog lekker ook! Na de burger een kopje koffie en thee om vervolgens naar de afterparty van de boot te gaan in de down under bar. Maar omdat ik geen schoenen aan me moeten kan verdragen op het moment van ik optijd naar bed gegaan en de voetjes omhoog!

De volgende ochtend konden we op het gemakje opstaan en wachten voor de shuttlebus naar Prosperine airport voor ons vliegtuig naar Sydney. Dat vliegveld is een lachertje zo klein! Wel geteld 2 gates en 1 landings/vertrekbaan. En de vlucht was grappig, want we hadden een stewards in training die een foutje maakte bij de safety briefing en daar vervolgens hard om moest lachen (en wij ook). In Sydney aangekomen gingen we terug naar het hostel waar we al eerer waren geweest en vervolgens naar Manly. Daar hebben we een rondje gelopen, het strand bekeken en lekker een restaurant opgezocht voor de laatste maaltijd samen. Met de ferry weer terug, naar het hostel en optijd slapen. Want Irene en Kirsten moesten om 04:00 op en richting het vliegveld vertrekken. Zo bizar om te bedenken dat de tijd is omgevlogen en de hoeveel herinneringen die we rijker zijn! Ik ben heel erg blij dat ze zijn geweest, zodat ik mijn avontuur met hen kan delen. Maar ik vond het ook wel weer jammer om weer afscheid te nemen. Na de nodige knuffels en hun vertrek ben ik nog even gaan slapen en heb de dag rustig door gebracht. Ben 's middags bij familie Vagenas langs gegaan en ben daar tot laat gebleven! Voelt toch een beetje als thuis komen bij hen!

En vandaag zit ik weer op het vliegveld! Voor het volgende avontuur! Ik mag gaan boarden voor mijn vlucht naar Hobart, Tasmanië.

Tot de volgende blog!

P.S. Mijn 2e jaars visa was binnen 5 dagen al goedgekeurd! Dus yeahhhhhhhh ik mag nog een jaar blijven